آئین مستان

خونه هامون سیاه پوشه، بازم چشما اشک خون میباره

سر در خونه ی مجنون، نشونی از داغ لیلی داره

روی بالاترین بیرق، به خط نور اسم علمداره

نمردم تا دیدم هلال ماه غم، شب جمعه اشکم شد از داغت زمزم

روا کرده مولا با آمین زهرا، همه حاجات ما همه سینه زن ها

آی کی حاجت داره، آی کی سرگردونه، آی کی بی درمونه، واااای

ای مجیب المضطر، ای عزیز حیدر، ای شهید بی سر، واااای

واااای غریب مادر

کوچه پس کوچه دل ها رو، نسیم عطر بیرق ها برده

هر کی تو عالم آزاده ست، به ارباب ما ایمان آورده

عالمی از مریضا رو شَفا میده هر کی تربت خورده

دل ما این شبها تو بازار عشقه، همه ش مثل رویاست همه ش کار عشقه

چه عشق شیرینی عجب شور و حالی، محال برگرده کسی دست خالی

آی کی تنها مونده، آی کی قلبش خونه، آی کی بی سامونه، واااای

ای پناه دل ها، ای دوای دردا، ای امید آخر واااای

آی کی حاجت داره، آی کی سرگردونه، آی کی بی درمونه، واااای

ای مجیب المضطر، ای عزیز حیدر، ای شهید بی سر، واااای

واااای غریب مادر

شیعه غوغا میشه وقتی، واسه اربابش مشکی میپوشه

مثل قبله نما میشه، همه پرچمها سمت شیش گوشه

سمت اون کربلایی که، هنوز از گودالش خون میجوشه

ازت ممنونم من که مهمونم کردی، بهت مدیونم من که مجنونم کردی

با این شور و حالم، ایشالا امسالم، غروب عاشورا کنار گودالم

آی که چشما خون شد، آی دلامون پر زد، آی محرم اومد، واااای

ای شه بی لشکر، ای سر بی پیکر، ای شفیع محشر، واااای

واااای غریب مادر