آئین مستان

آه ای فلک، آه ای خدا، از حال مرتضی

بعد یه عمر دلگیر از دنیای بی وفا

از آسمون، می باره خون، طوفانیه هوا

بارون میاد می پیچه باد مابین کوچه ها

میده منادی ندا، قد قتل المرتضی

تو آرزوی زهراست

 دلتنگ بوی زهراست

قلبی که قد سی سال

 بی تاب روی زهراست

مظلوم علی، مظلوم علی، مظلوم علی

سوز سحر، از خون سر، خونی شده ردا

برگشته از مسجد ولی، قوت نداره پا

یعنی دلش، رفته کجا، شاید به نینوا

روح القدوس سر داده باز صد ناله یکصدا

کوفه شده کربلا، قد قتل المرتضی

پا میشه و میشینه

آخ زینبش نبینه

سخته ببینه یک روز

چکمه سیاه سینه

مظلوم حسین، مظلوم حسین، مظلوم حسین

نوشته شده در عرش خدا

با قلم حیدر کرار

خدا خلق نمودست زمین را و زمان را

ز غبار حرم حیدر کرار

بهشت و همه آنچه در آن هست

فدای غبار قدم حیدر کرار

بود خشم خدا برلب تیغ دو دم حیدر کرار

رسولان اولوالعزم نمک خورده

جود و کرم حیدر کرار

امیری و دلیری و همه کاره عالم شدن

اینها همه یک فضل کم حیدر کرار

بدانید اگر کعبه شده قبله حق بوده ز یمن قدم حیدر کرار

علی کیست همان شاه که عالم به کف اوست

خدایی شدن عالم هستی هدف اوست

همه آبروی اهل زمین اهل سما از شرف اوست

بدانید همه مرکز عالم نجف اوست

علی کیست همانی که خدا خوانده عطایش

همانیکه کعبه دریده دل خود را به هوایش

همانی که نشسته دل زارم چو کبوتر لب بامش

همانی که خداییست کلامش ،مرامش،نمازش

قعودش،سجودش ،قنوتش و قیامش

همانیکه خدا داده سلامش

علی حیدر کرار

علی کیست همان مالک عقبی

علی کیست همان صاحب دنیا

و همان صاحب دلها

علی کیست همانی که خدا

داده به او هستی خود را و

هستی خدا کیست بجز حضرت زهرا

علی کیست همانیکه دهد خاتم شاهانه گدارا

همانیکه حسینش به جهان کرده علم کرب و بلا را

همانیکه ابوالفضل از او درس گرفتست وفا را

همانی که بود همت او،غیرت او

‌هیبت او در نفس زینب کبری

همان زینب کبری که با خطبه مردانه

طرفدار علی گشت

و زان خطبه خداوند

بدهکار علی گشت

السلام علیک یا امیرامومنین

با عشق علی ستاره بر می گردد

خورشید به یک اشاره بر می گردد

بر مرده اگر محب حیدر بدمد

جانش به تنش دوباره بر می گردد

السلام علیک یا امیرامومنین

در مذهب ما کلام حق نام علی است

طاعت که بود قبول حق یاد علی است

از جمله ی آفرینش کون مکان

مقصود خدا علی اولاد علی است

السلام علیک یا امیرامومنین

چون در نظرم نامه ی اعمال آمد

صد درد و  غم و غصه به دنبال آمد

گفت مدد از آل علی می گیرم

به به که گفتم چگرم حال آمد

السلام علیک یا امیرامومنین

از عمق دل خویش علی می گویم

با نغمه بین المللی می گویم

یک روز می آید که به دور کعبه

کوری عدو علی علی می گویم

السلام علیک یا امیرامومنین

میمیرم برای نجف، دو عالم فدای نجف

الهی که خاکم کنن، تو ایوون طلای نجف

یا اباالحسن آقامی

یا اباالحسین بابامی

دست رحمت، علی علی

کوه غیرت، علی علی

اعلی حضرت، علی علی

بابا حیدر، علی علی

تو شاهی من نوکرت، فدای تو همسرت

الهی بشم من یکی، مثل مالک اشترت

من به عشق تو مانوسم، ذوالفقار تو میبوسم

عشق زهرا، علی علی

شاه دلها، علی علی

مولا مولا، علی علی

بابا حیدر، علی علی

کریمی و مرد خدا، برا شیعه ها کن دعا

پیاده بریم اربعین، همه از نجف کربلا

من به اسم تو حساسم، عاشق اباالعباسم

دلداری تو، علی علی

سرداری تو، علی علی

سالاری تو، علی علی

بابا حیدر، علی علی

وقتی دلم میگیره دل و به کف می گیرم

سبکتر از کبوتر پر به نجف می گیرم

هیچ کی به جای مادر به جز پدر نمیشه

تو پدرای دنیا هیچ کی حیدر نمیشه

پدر برام دعا کن که ناخلف نباشم

هرجا که باشم اما دور از نجف نباشم

تو منو پر میدی عشق و باور میدی

عطر تو جای خود بوی مادر میدی

علی علی یا حیدر

پدر یه تکیه گاهه خدا ازم نگیره

حتی کمه که فرزند بخواد براش بمیره

الهی من بمیرم بابام علی غریبه

دلش ز غصه خونه ذکرش امن یجیبه

رو پیشونی خورشید یا علی می درخشه

خدا دل سیاهو حق علی میبخشه

علی رو میشناسم با همه احساسم

مست شور ذکر یا ابالعباسم

علی علی یا حیدر

این شبا که شب درده

شب غصه یه مرده

بگو با یتیم کوفه

که بابات بر نمی گرده

هنوز چشم براه باباست

مرگشو باور نداره

شبا تو خوابش میبینه

که روی دوشش سواره

هی میگه مادر کجاست اون بابای مهربونی که میومد منو رو دوش سوار می کرد....

بابا حیدر بابا حیدر

شب و تاریکی صحرا

کنار مزار مولا

یتیماش عزا گرفتند

یاد مادر یاد بابا

یکی قرآن، یکی خرما

یکی هم گلاب میاره

زینبم رو خاک قبرش

چند تا شاخه یاس میذاره

بابا منزلت مبارک

تو به آرزوت رسیدی

بگو چی شد موقعی که

صورت مادر رو دیدی

دل من تنگ برای

نگاهی که مهربونه

راستی بابا هنوز مادر

 قامتش از غم کمونه

بابا حیدر بابا حیدر

دارند میان از تشییع جنازه امام حسن و ابی عبدالله، دیدند از یه خرابه ای صدای آه و ناله میاد، فرمود: حسین جان بیا بریم ببینیم چه خبره، اومدند دیدند یه پیرمرد نابیناست، امام مجتبی اومد بالای سرش بابا چرا داری آه و ناله می کنی چرا داری اشک میریزی، عرضه داشت: چند شبه اون رفیق مهربونی که هر شب میومد بهم سر میزد سرم رو به بالین می گرفت درد دل باهام می کرد من درد دل می کردم. اینها شاید درد دلهایی باشه که آوردند زبون حاله گاهی وقتا می نشست باهام یه حرفهایی میزد میگفت: پیرمرد یکی بود یکی نبود یه روزی تو مدینه یه خونه رو آتیش زدند، دستای یه مرد رو غریبونه بستند، جلوی چشمش خانومش رو می زدند، وقتی وارد این خرابه می شد در و دیوار بهش سلام می کردند. امام مجتبی فرمود: پیرمرد ما الان داریم از تشییع جنازه ی اون آقا میایم، اون آقایی که میگی بابای من بود؛ اگه قراره کسی روضه بخونه من باید برات روضه بخونم، آخه جلوی چشمای من مادرم رو زمین افتاد، نذاشتم بابام بفهمه، جلوی من مادرم رو زدند، چرا این رو گفتی، اینجا چرا رفتی، میخوام بگم علی جان کارت این بود به خرابه ها می رفتی سر میزدی، خرابه نشینها رو نوازش می کردی من هم یه خرابه رو سراغ دارم، اینقدر خرابه نشین ها رو نوازش کردند، تا صداش بلند شد گفت: بابا، کجا کسی سراغ داره یه دختر بچه نیمه شب اون هم دختری که بابا از دست داده بهانه بابا بگیره، بگن سر بریده باباشو براش ببرید؛ هر کی رفته حرم این بی بی می دونه اینقدر عروسک رو ضریح ریختند یعنی آی مردم شام دختر بچه رو با عروسک آروم می کنند نه با سر بریده بابا ....