وای وای
وقتی که می دیدم عمه م رو زیر تازیونه ها
وای وای
وقتی که رو نیزه سنگ خوردی از رو بوم خونه ها
وای وای
وقتی از رو نیزه افتادی رو خاک ها
وای وای
وقتی از رو نیزه دیدی منو بابا
وای وای، تا اسم تو رو بردم
وای وای، سیلی و لگد خوردم
وای وای، با هر قدم مُردم
وای وای، ذره ذره جون دادم
وای وای، از رو ناقه افتادم
وای وای، اسمم رفته از یادم
وای وای
وقتی که لرزیدم از شرم اون چشمهای بی حیا
وای وای
وقتی که می دیدم میبندن سرها رو، روی نیزه ها
وای وای
از دست نامردها تو کوچه و بازار
وای وای
از سیل اشکهای این گریه ی زار زار
وای وای، تا اسم تو رو بردم
وای وای، سیلی و لگد خوردم
وای وای، با هر قدم مُردم
وای وای
وقتی که می پیچید زنجیرم دور این گلوی من
وای وای
وقتی که سر نیزه سرخ می شد با خون عموی من
وای وای
پیرم کرد درد این زنجیر روی دوشم
وای وای
از درد سیلی و زخم روی دوشم
وای وای، این چشم ها دیگه تاره
وای وای، از زخم های گوشواره
وای وای، از این معجر پاره