آئین مستان

آقا بپوش یه کهنه پیراهن

کوفیا گودال سر رات کندن

چشمای کوفیا پر از خونه

غصه ی تو دل رو می سوزونه

انگشتر تو روضه می خونه

کاری می کنن قاسم

هم قد اکبر می شه

جوون رعنای تو

مثل گل پر پر می شه

زمزمه ی مادرت

غریب مادر می شه

شمشیرو سنگ

زخم می کنه بال و پرت رو

نیست کسی تا

بگیره چشم خواهرت رو

روپا سرت رو

کوفه میا حسین جان

ببین ای پدر شدم از این ویرونه خسته

بین ای پدرکه پروبال من شکسته  

ببین ای پدر رو صورتم جای یه دسته

بی سامونم دل خسته کنج ویرونم  

بالاخره دیدید امشب مردم اومد باباجونم

وای صورتم نیلی و سوخته معجرم

 وای شدم آخر عمر مثل مادرم

وای بابایی بابایی بابایی حسین

ببین ای پدر درد و غم و رنج اسیری

ببین ای پدر تو حال و روزگار پیری

ببین ای پدر شکسته دندونای شیری

شبها بابا رو خاک ویرونه تنها 

سرم و میذارم و میبینم سرت رو نیزه ها

وای صورتم نیلی و سوخته معجرم

وای شدم آخر عمر مثل مادرم

وای بابایی بابایی بابایی حسین

بیا ای پدر بی تو بهارمن خزونه

بیا ای پدر بیین چشام کاسه خونه

بیا ای پدر ببین که قامتم کمونه

خون میباره هنوز از این گوش پاره   

بیا ببین که سه سالت بابا نداره گوشواره

وای صورتم نیلی و سوخته معجرم

وای شدم آخر عمر مثل مادرم

شال عزا رو دوشم

پیرهن سیا میپوشم

محرمت از راه اومد با اشک و آه

یا اباعبدالله

الهی که حاجتم رو بگیرم

برات امسال تو محرم بمیرم

غریب ارباب من

من که ثاراللهیم

سینه زنان راهیم

تا کربلای تو

ایوون طلای تو

پایین پای تو

یااباعبدالله

میگیرم باز روزی این دو ماهُ

یه کاری کن ببینم قتلگاهُ

غریب ارباب من

چشم من محفل اشک غم و اندوه عزاست

در حسینیه ی دل هیئت عشق تو به پاست

مَحرم روضه ی تو مُحرم بیت الله است

تا ابد پرچم سرخ حرمت قبله نماست

در شکوه و شرف و مرتبه و منزلت

جز خدایی به خدا هر چی بگوییم رواست

همه ی هستی خود را به میان آوردی

بی سبب نیست بهای تو و خون تو خداست

کشتگان غم تو زنده ی جاویدات است

بی گمان بانی عشق تو شدن عین بقاست

دل بریدن پر پرواز حسینیون است

هر که از خود بگذرد در سفر کرببلاست

یا صادق آل عبا مظلوم اماما

لحظه به لحظه دم به دم مرغ دلم پر میزنه

آواره و سرگردونه این در و اون در میزنه

دلم میخواد منم بشم کبوتر صحن بقیع

بیام و اونجا بشینم به پشت دیوار بقیع

الهی آتیش بگیره هر کی تو رو دوست نداره

چشم حسودا کور بشه آقامون همتا نداره

یا صادق آل عبا مظلوم اماما

سجاده ی نمازتو از زیر پاهات کشیدن

الهی که فدات بشم مادرتو نمی دیدن

مثل علی تو کوچه ها به زخم تو نمک زدن

یه روز آقا تو این کوچه مادرتو کتک زدن

الهی آتیش بگیره هر کی تو رو دوست نداره

چشم حسودا کور بشه آقامون همتا نداره

ببین که بیمار توام عاشقم و دل نگرون

آقا یه شب بیا برام روضه زینبو بخون

یا صادق آل عبا مظلوم اماما

الهی یه روزی براتون حرم بسازیم

مثل باب الرضا یه باب الکرم بسازیم

برای مدینه به نام امام صادق

یه رواقی به نام دار القلم بسازیم

غصم اینه این امام مظلوم

بی حرم و بی صحن و مزاره

منتظریم تا مهدی بیاد و

طرح حرم تا حرم بیاره

بمیرم آقا برای غریبیت

هیئتای ما شعبه ای از هیئتاتونه

همه قطره ای از دریای روضه هاتونه

مقتل لهوف و مقتل نفس المهموم

مدیون روضه ی مقتل کربلاتونه

روضه ی ما همیشه بی قراره

سینه زنی تا داره ادامه

بیاید همه زائر حسین شیم

خرج زیارت یه السلامه

بمیرم آقا برای غریبیت

مدینه می شود پر از یاس سفید

دوباره می شود دل من نا امید

ششمین قرآن ناطقم

 من گل باغ شقایقم

غصه دار کوچه صادقم

آه و واویلا واویلتا

دوباره مرغ دل گرفته در قفس

دگر از سینه ام نمی آید نفس

گرفته این زمان هوای زمزمه

تپش های دلم شده یا فاطمه

از غم کوچه شکسته ام 

بین موج غم نشسته ام 

فکر آن دستای بسته ام

آه و واویلا واویلتا

بگرید آسمان بر این احوال من

ولی سالم بود تن طفلان من

بی سر و تنها نمانده ام

دردل صحرا نمانده ام

روی نیزه ها نمانده ام

آه و واویلا به کربلا