آئین مستان

ز چشم پُر گوهر من خدا خبر دارد

خیلی امام حسن عسكری غریبه

ز چشم پُر گوهر من خدا خبر دارد

دیگه چی آقاجون؟ بگو ماهم خبر دار بشیم

زجان پُر شرر من خدا خبر دارد

فارسیش این میشه: سوختم،جیگرم آتیش گرفت.

كه بود معتصم و ظلم او چگونه شكست

زكینه بال و پر من خدا خبر دارد

امام حسن قربونت برم،آقاجان. غریب بودی می دونم، تنها بودی می دونم، در حصار بودی می دونم، جیگرت می سوخت می دونم، اول اثری كه زهر می ذاره، انسان رو تشنه میكنه، اینم می دونم. اما كنارت یه خانومی مثل مادر مهدی بوده، آقاجانم، امشب می خوام دل این دوستانت رو بسوزونم، با یادآوری غم یه حسن دیگه، اما من یه حسن سراغ دارم گوشه ی مدینه، محرمش،همسرش، زهرش داد، هی گفت: جعده جیگرم میسوزه، قطره ی آبی داد، نه والله، سوخت جیگر امام مجتبی علیه السلام

چون آتیش خشم جُعده افروخته شد

از زهر جفا جیگرش سوخته شد

یا اباالمهدی یا امام حسن

شب میلاد تو ای گل همه خوشنود توییم

همگی منتظر مهدی موعود توییم

شأن تو این بس ای مونس جان

كه عزیز توست صاحب الزمان

یا اباالمهدی یا امام حسن

به سرم شور تو افتاده به دل هوای تو

به مشامم رسد ای گل بوی سامرای تو

گر كه ممكن نیست طائرت شوم

ممدی فرما زائرت شوم

یا اباالمهدی یا امام حسن

تو شه مملكت ما،ما لشكر توییم

تو امام عسكری و ما عسكر توییم

ذره ای ناچیز در نور توییم

تو سلیمانی ما مور توییم

یا اباالمهدی یا امام حسن

جلوۀ روی تو بهتر زهزاران چمن است

به فدای تو و حسنت كه حسن در حسن است

آیه والشمس صبح رویت

آیۀ والیل شام مویت

یا اباالمهدی یا امام حسن

آه از غم گلدسته ی غربت نصیبت

از دل شكسته گنبد و صحن غریبت

دل تنگم آه ای سامرا

دل تنگ آن صحن و سرا

ای كاش و می خواندی مرا

با هر نسیم از صحن تو،عطر عجیبی می وزد

از گوشه ی سرداب تو،اَمََّن یجیبی می وزد

دل تنگم آه ای سامرا

شد آینه دار ِ بقیع،این صحن ِ ویران

از این جفا جان های ما،گشته پریشان

آه از ستم،آه از جفا

در حق ِ آل ِ مصطفی

نفرین به قوم ِ بی وفا

نام تو سُرَّمَن رأی

اما نشاند درد و غم

آخر خدایا تا به كی

زائر ندارد این حرم

دل تنگم آه ای سامرا

ابن الرضای ِ ثانی ِ هادی ِ امت

اذنی بده تا بی قرار آیم به سویت

مولا امام ِ عسكری

بر این گدا بگشا دری

اینك من و چشم تری

خود توشه ی راهم بده

بار ِ گناهم را نبین

بر اشك و آهم كن نظر

روی سیاهم را نبین

مولا امام ِ عسكری

از ما زمینیان به شما آسمان سلام

امشب شب ِ شهادت ِ امام عسكری است، امشب یه جور دیگه ای باید ناله بزنی،اول از همه باید بگی آقا جان سرت سلامت، آقاجان آجرك الله، دو ماه برا جدت گریه كردیم و ناله زدیم و سینه زدیم و عرض ادب كردیم، اومدم بگم: آقای من قربون شال عزای به گردنت،آخه چقدر غم و غصه به دلت داری؟چقدر آقا جان اندوهگین و ناراحتی؟ نبینم آقامو توی غصه

از ما زمینیان به شما آسمان سلام

مولای دلشکسته، امام زمان سلام

خیالم راحت ِ هر عزایی رو گفتم آقام صاحب عزاست،با اعتقاد گفتم،اما مطمئنم امشب شما دم در ِ جلسه ایستادید

 این روزها هزار برابر شکسته ای

حالا کجای ِ روضه ی بابا نشسته ای

 رخت سیاه  ِداغ پدر کرده ای تنت

قربان ریشه های نخ شال گردنت

 آماده می کنی کفن و تربت و لحد

مرد سیاهپوش، خدا صبرتان دهد

خیلی از شهادت ِ امام حسن مجتبی 28 صفر نگذشته، اعتقاد من بر اینه هر دوی این امام  حسن ها مادری هستند،اصلاً اسم امام حسن بیاد باید اسم مادرش بیاد،از شهادت امام مجتبی تا شهادت امام عسكری چند روز میگذره؟27صفر تا 9 ربیع،از شما سئوال میكنم،همه ی شما بزرگ شده ی پای منبرید،با ناله جواب من وبدید، از اون شهادت تا این شهادت چه به سر ِ مادر ِ ما اومده؟ یكی بگه مادر من حالش چه طوره؟ یكی بگه خبر از مادر سادات داره یا نه؟ یه نفر پاشه بره میدنه سراغ بگیره

  گویا دوباره بی کس و بی یار وخسته ای

این روزها کنار دو بستر نشسته ای

 انگار غصه دار جراحات سینه ای

گاهی به سامرایی و گاهی مدینه ای

 یکبار فکر زهر و دل ِ پر شراره ای

یکبار فکر واقعه گوشواره ای

 با اینکه بر سر ِ پدر ِ دیده بسته ای

اما به یاد مادر پهلو شکسته ای

روضه شهادت امام حسن عسكری –سید مهدی میرداماد- قسمت پایانی:

اسم زهرا میاد باید دستت رو مشت كنی بزنی توی سینه ات، ترك ها می خوان مادرشون رو صدا بزنن میگن:آخ ننه،ننه،ننه، من یه جمله آذری تقدیم كنم به آقا امام زمان،میگن:یارالی ننه، معنی كنم،مادر ِ زخمی ِ من، مادر ِ پهلو شكسته ی مكن، آقا جان به شما معتمد زهر داد جگرتون رو پاره كرد،شما جوان بودید به شهادت رسیدید، باز 28 سال داشتید،اما مادر ِ ما 18 سال بیشتر نداشت، امام عسكری رو به زهر كشتند، تاریخ هم نوشته، اصلاً هر كی از دنیا بره باید دكتر علتش رو مشخص كنه امضا كنه تا جواز دفن بدن،دلیل شهادت امام عسكری معلومه،اما من از شما سئوال میكنم یه مادر ِ هجده ساله ی باردار؛ مادری كه بین در و دیوار افتاد رو زمین،دلیل  شهادتش چیه؟ امام باقر دلیل شهادت رو خودش عنوان میكنه، فرمود سبب ِ شهادت مادر ما:الهی بشكند دست مغیره ... اینقدر نانجیب با ضربه ی غلاف بازوی ِ زهرا رو هدف گرفت، بگو :یازهرا...،سبب امام عسكری زهر بود،سبب مادر ما ضربه های غلاف بود،اما سبب شهادت جد ِ غریبش حسین، وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلى صَدْرِکَ،ای حسین.....

بسم الله الرحمن الرحیم

یا رب الحسین بحق الحسین اِشف صدر الحسین بظهور الحجة

یا رب الحجة بحق الحجة اِشف صدر الحجة بظهور الحجة

آجرك الله یا بقیة الله،امشب صاحب عزا خود ِ امام زمان ِ،اگه همه ی روضه های سالت بانی ِ عزا امام زمان ِ، امشب دیگه دم در می ایسته و شال عزا به گردن می اندازه، اعتقاد ما بر اینه تا اونها نخواهند كسی وارد مجلسشون نمیشه، امشب بگیم:آقا ممنونم ما رو صدا زدی برا بابات گریه كنیم،همین كه مارو قابل دونستی تو عزای پدرت صدا زدی، این صدا زدن معناش اینه آقا این دو ماه صفر و محرم عزاداری ِ مارو قبول كرده، میگه:شماها خب گریه كن هایی هستید بیایید.

چون مهر به نور خود پیدایی و پنهانی

با آن که ز من دوری نزدیک تر از جانی

در حسن تو مبهوتم از صوت تو حیرانم

تو حضرت داوودی یا یوسف کنعانی 

می خوای سر سلامتی بدی،بسم الله،مولا یا اباصالح، مولا یا اباصالح

من زخم و تویی مرهم، من درد و تویی درمان

من خشکی و تو دریا، من تشنه تو بارانی

من با تو و تو با من، انصاف کجا رفته؟

من کمترم از مور و تو فوق سلیمانی

حالا دست خالیت رو نشونش بده، مولا یا اباصالح، مولا یا اباصالح،آقا جان میدونم امشب شب ِ سختی است براتون، لذا هیچ حاجتی ندارم،اصلاً اومدم مجلس پدر بزرگوارت،هرچی حاجت داشتم رو پشت در گذاشتم،گفتم:بذار امشب برم براش گریه كنم،آقا جان امشب اومدم یه ذره آرومت كنم،اومدم با گریه هات گریه كنم،دیدید آدم بعضی وقت ها میره جایی عزای كسی به اون باز مونده چی میگه:اول حرفی كه می زنی میگی،غم ِ آخرت باشه.آقا جان خیالت راحت دیگه این غم ِآخر شماست،آقا مارو هم توی غمت شریك كن، آقاجان ماروهم صدا زدی برای پدرت گریه كنیم،آی سامرا رفته ها،اگه دیدی گوشه چشمت خیس شد بدون دارند راهت میدن توی حرم،اونایی كه دلتون داره پر میزنه:

السلام علیك یا اَبا مُحَمَّدٍ یا حَسَنَ بْنَ عَلِی اَیُّهَا الزَّكِىُّ الْعَسْكَرِىُّ یَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ .

کیستم من؟ گوهر ِده بحر ِ نور ِ کبریایم

آفتاب ِ سامره، روشنگر ِ مُلک ِ خدایم

آسمان معرفت را در زمین شمس‌الضحایم

کعبه‌ام، رکنم، مقامم، مروه‌ام، سعیم، صفایم

منظـر ِ حسـن خـدا مصباح انوارُالهدایم

من اباالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

من همان دریای نور استم که نور از آن دمیده

دین و دانش را خدا در موج موجم پروریده

در درونم گوهر نابی چو مهدی آفریده

انتهایم را به جز چشم خدا چشمی ندیده

بشنوید ای آسمانی‌هـا، زمینی‌ها صدایم

من اباالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

من علی بن جواد بن رضا را نور عینم

پیشتر از عالم خلقت هدایت بوده دِینم

گر چه در سنّ شبابم پیر خلق عالمینم

هم محمّد، هم علی، هم مجتبایم، هم حسینم

هم بوَد زهد و کمال و عصمت ِ خیرالنسایم

من اباالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

 من به شهر سامره خود کعبۀ اهل یقینم

پر زند همچون کبوتر در حرم روح‌الامینم

حاجت کونین می‌بارد چو باران زآستینم

حضرت مهدی پذیرایی کند از زائرینم

مهر و مه گیرند نور از گنبد و گلدسته‌هایم

من اباالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

خیلی ها تا امشب هنوز پیرهن مشكی شون رو در نیآوردن،خیلی ها می خوان این دوماهه ی عزا رو با شما جمع كنند، یا امام عسكری آقا جان، اجازه می دهید از زبان شما روضه بخوانم،دلت آماده ی روضه است،شك نكن امام زمانت هم با گریه ی تو گریه میكنه

دوستان بر من و سوز ِ جگرم گریه کنید

به شرار دل و اشک ِ بصرم گریه کنید

حسنم، پاره جگر مثل عمویم حسنم

بر من و بر عموی ِ خون جگرم گریه کنید

من شهیدم ولی از خصم نخوردم سیلی

همه بر مادر ِ نیکو سیرتم گریه کنید

بعد من مهدی من بی کس و تنها ست

به غریبی ِ یگانه پسرم گریه کنید

یا امام حسن عسكری حق داشتی دم مرگ یاد ِ فرزندت باشی،آخه كودك توی اون سن ِ كم نیاز ِ به بابا داره، چی می خوام بگم؟دلت رو ببرم كربلا،می خوام بگم:یا امام عسكری،شما دم آخر نگران بچه ات بودی،هر پدری نگران ِ بچه اش ِ، زود اهل روضه، روضه رو میگیرن،رو هوا روضه رو بزن، آقا جان خدا رو شكر بعد ازشهادت ِ شما،پسر ِشما، مهدی ِ شما، از نظرها غائب شد،كسی مهدیت رو اذیت نكرد، مأمورین اومدند اما امام زمان رو پیدا نكردن،خدا رو شكر هنوز آقای ما هست، هنوز آقای ما سالم ِ، كسی نتونست بچه ات رو اذیت كنه، اما كربلا حسین روی زمین افتاده،همچین كه بچه هاش اومدن دور ِ بدن،امام زمان شما یه پسر ِ چند ساله بودید،از نظر غائب شدی كسی صدمه نزد،اما كربلا دختر ِ حسین، خانم سكینه میگه:افتادم روی بدن،كی اومد دورش؟ می دونی چه كردن؟ نوازش نكردن، چه كردن؟ فجروها عن جسد ابیها (یعنی گرفتن كشیدنش)،یا صاحب الزمان شما پسر بودید،پسرها كمتر از دخترها عاطفی هستند،بازم داغ دیدی اما باباتو زخم دار ندیدی،باباتو مجروح ندیدی،آقا جان خدارو شكر یه زخم به صورت و بدن بابات ندیدی،اما قربون اون دختر ِ سه ساله ای برم كه وقتی كه سر ِ بریده رو بغل كرد:

بابا دخترت از دنیا بریده

بدون ِ تو خوشی ندیده

ببین همه موهام سفیده

بابا

خوشی به قلبم دست رد زد

یه بی حیا بهم لگد زد

من بد نكردم ولی بد زد

یه مرتبه دیدن لب هاشو گذاشت رو لبهای پاره پاره، ای حسین.....

امام عسكری سلام،دارم میام زائر سامرات بشم
امام عسكری سلام،اجازه ای بده بیام فدات بشم
پشت در حرم منم گدات بشم
امام عسكری سلام،بعد از دوماه گریه و اشك،شكر خدا
باز روزی شد هیئت بیام دوباره جمع شیم دور ِ هم هیئتی ها
یه گریه ای كنیم برا غم ِ شما
غم شما ای مسموم ِ زهر جفا
مظلوم ِ شهر سامرا
قربون ِ غربتت آقا
آقای من،بهونه ی اشكای من
ببین اشك ِ چشای من
دعایی كن برای من
آقای من
ای غریب آقا،ای غریب آقا....
امام عسكری بذار بگم از اون بابا كه آرزوش گرفت
بذار بگم آخر كار مهدیش اومد سرش رو به زانوش گرفت
پسر اومد پدر رو تو آغوش گرفت
امام عسكری ولی قضیه برعكس شده بود تو كربلا
بابا صدا می زد علی من اومدم بالا سرت پاشو بابا
یه بار دیگه صدام بزن تو رو خدا
تو رو خدا پیشم نزن هی دست و پا
جونمو می گیری بابا
پاشو بریم به خیمه ها
آه اكبرم
آخه منم یك پدرم
آرزو داشتم پسرم
باشی دمای آخرم
بالا سرم
ای غریب آقا،ای غریب آقا....
امام عسكری بازم روضه بخونم مگه میشه تاب آوُرد
وقتی كه می سوخت جگرت مهدی ِ تو حتماً یه كاسه آب آوُرد
یه ذره آب برا دل ِ كباب آوُرد
امام عسكری بگم دستات می لرزید ظرف آب تكون می خورد
جلو چشای پسرت لبه ی كاسه به لب و دندون می خورد
ولی ندید لبی كه خیزرون می خورد
آه خیزرون
جلو چشای عمه جون
سر و گرفته بود نشون
تشت طلا شد پر ِخون
باز بدترش
شبش برای دخترش
بردن سر ِ بی پیكرش
اونم كنار ِ پدرش
مُرد آخرش
ای غریب آقا،ای غریب آقا