آئین مستان

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّه …

حسین…

جز شما از همه جفا دیدم

جز شما هیچ کس وفا نکند

دامن تو گرفته دستم را

بسپارش مرا رها نکند

کور می میرد آنکه فکر کند

مجلست کار کیمیا نکند

عاشق تو گرسنه هم مانَد

وعده ی روضه را قضا نکند

به خداوند هیچ پلک تری

حق داغ تو را ادا نکند

کاش می شد برات می مردم

روضه و گریه اکتفا نکند

تا شدی نصف روز ، کاش کسی

اینچنین با  “غریب”  تا نکند

کاش اگر آسمان زمین افتاد

چکمه بر آن برو بیا نکند

خواب دیدم تو بی کفن بودی

من کفن داشتم ؛ خدا نکند

پِسرِ دُخترِ حبیبِ خدا

تو کجا و حصیرِ کهنه کجا ؟

شاعر:مرضیه نعیم امینی

ببین چه جوری مسلم،خودش رو فداییِ حسین کرد….

هزار بار لگد خورد پیکرم اما

به زیر پای کسی پیکرت بیاید چه؟

چقدر از روی هر بام سنگ می خوردم

شکستگی سر من سرت بیاید چه؟

از آن سه شعبه و سرنیزه ها که می سازند

یکی سراغ علی اصغرت بیاید چه؟

اذان نگفته دهانم ز مشت ها خون شد

همین بلا سر پیغمبرت بیاید چه؟

کسی به پهلوی من نیزه ای نزد اما

هجوم نیزه سوی اکبرت بیاید چه؟

کلاه خُود من افتاد اگر فدای سرت

عمود بر سر آب آورت بیاید چه؟

نبود خواهرم اینجا میان نامحرم

میان هلهله ها خواهرت بیاید چه ؟

کسی به فکر جسارت به دختر من نیست

اگر که زجر پی دخترت بیاید چه؟

خودت بپرس ز خواهر که بر سر بازار

زمان گم شدن معجرت بیاید چه؟

حسین…سالار زینب….آقاجون! ممنونم منو وارد مُحرمت کردی،

اصلاً باورم نمیشه امشب شبِ اولِ دارم برات گریه می کنم…حسین سالار زینب…