آئین مستان

دارم با یه حالی میرسم کنار تنت

تو رو مثل مادرم چه بی هوا زدنت

فدای این چشمای خونیت

فدای اون زخم پیشونیت

بیا بریم تا خیمه که راهی نیست

پاشو بریم آرومه جونم

بدون تو من سرگردونم

 برادرم بعد از تو پناهی نیست

پاشو ای تنها کس و کار من بیا برگردیم علمدار من

مدد یا عباس........

میبینی که جون من دیگه رسیده به لب

 برای من از رباب حلالیت بطلب

 بهش بگو مشکم شد پاره

 نبود با من راه چاره

غم یه دنیا رو سرم آواره

 داداش برو خیمه که دیره

 برادرت داره میمیره

 الهی که زینب نشه آواره

شده ذکر من فقط وا اما

شکسته پهلو رسیده از راه

 سلام ای جانم سلام ای جانان سلام ای زخمی

سلام مادر جان