آئین مستان

میمیــرم از بی قراری، آقام آقام

که تو هنوز حرم نداری، آقام آقام

تویی که ماه آسمون عشقی

به روی سینه ها نشون عشقی

به روی کویـر دلهـای تشنه

همه طراوت بارون عشقی

میمیــرم از بی قراری، آقام آقام

که تو هنوز حرم نداری، آقام آقام

دیوونگی عاشق از قدیمه

در خونه ی تو خود حطیمه

کسی که ما رو میبینه میدونه

که آقای غریبمون کریمه

دلم شد از خوشی فراری، آقام آقام

که تو هنـوز حرم نداری، آقام آقام

میمیــرم از بی قراری، آقام آقام

که تو هنوز حرم نداری، آقام آقام

همه حاجتامو ازت میگیرم

تو پادشاهیو منم فقیرم

نگاه تو تموم زندگیمه

برا دله پاره پارت بمیرم

منـو دل و آه و زاری، آقام آقام

که تو هنوز حرم نداری، آقام آقام

میمیــرم از بی قراری، آقام آقام

که تو هنوز حرم نداری، آقام آقام

اخر برات یه گنبد طلا میسازیم

شبیه گنبد امام رضا میسازیم

آخر میام تو مدینه برات میمیرم

کریم کاری به جز جود و کرم نداره

آقام تو مدینه است ولی حرم نداره

شهید اونی که سر به بدن نداره

آقام رو زمینه ولی کفن نداره