آئین مستان

چه غم گر گنهکار و نامه سیاهم / علی بن موسی الرضا داد راهم

امام رئوفی که عالم فدایش / کرم کرد و داد از عنایت پناهم

ز فعلم نپرسید کاهل خطایی / به رویم نیاورد من رو سیاهم

سراپا شدم غرق دریای رحمت / نگوید دگر که غرق گناهم

همه روی گردانده بودند از من / رضا کرد با چشم رحمت نگاهم

کنم ناز دیگر به طوبی و سَدره / که در بوستان ولایت گیاهم

به جز دامن آل عصمت نگیرم / به غیر از رضای رضا را نخواهم

چو می خواست راهم دهد از کرامت / عطا کرد سوز دل و اشک آهم

اگر خار بودم اگر پست بودم / رضا داد قدرم رضا داد جاهم

اگر کوه عصیان بود روی دوشم / اگر گشته کاهیده تن مثل کاهم

شدم خاک پای امام رئوفی / که بر شهریاران کند پادشاهم

گدایم گدایم گدایم گدایم / گدای علی بن موسی الرضایم

خوشا آن غریبی که یارش تو باشی / قرار دل بی قرارش تو باشی

خوشا ان که تنها تو را دوست دارد / چه خوشتر اگر دوستارش تو باشی

زبیداد پائیز هم غم ندارد / هر آن دل که باغ و بهارش تو باشی

بر آن محتضر می برم رشک هر شب / که شمع شب احتضارش تو باشی

خراسان حریم حرم هاست آری / حریمی که پروردگارش تو باشی

خوش آن خانه بر دوش دور از دیاری / که هم خانه وهم دیارش تو باشی

خوشا آن گدائی که تنهای تنها / کناری نشیند کنارش تو باشی

خوشا آن تهی دست بی برگ و باری / که در این چمن برگ و بارش تو باشی

خوشا آن که یک عمر پروانه ات شد / که یک لحظه شمع مزارش تو باشی

بود بود ناز بر لاله زار خلیلش / کسی را که بر دل شرارش تو باشی

گدایم گدایم گدایم گدایم / گدای علی بن موسی الرضایم

تا ملائک همه پر را حرکت میدادند

دور تو، قرص قمر را حرکت میدادند

به طواف تو زمین بار دگر میچرخید

چون که خدام تو در را حرکت میدادند

پرچم و گنبد و گلدسته برای زوار

به خوش امد، همه سر را حرکت میدادند

صبح خدام تو بودند که با جاروشان

از کف صحن، سحر را حرکت میدادند

مقصد اصلی شان پنجره فولاد تو بود

کودکانی که پدر را حرکت میدادند

نوبت عصر شفایت به سرِ شانه ی صحن

دستها، چند نفر را حرکت میدادند

نمره ی صندلی ام باز درامد، هشت است

ساعت رفتن من نیز به مشهد، هشت است

همه جا مضربی از هشت و، به تَختِ اعداد

ان که امروز نشسته است به مسند، هشت است

بین ما مردم ایران، نود و نه درصد

عدد حاجتمان پنج نباشد، هشت است

کربلایی است دلم در وسط مشهد تو

کسر بر نُه شود هفتاد و دو درصد، هشت است

علی و فاطمه را هشت عدد حرف، بس است

حاصل ضرب دو تا اسم محمد، هشت است

عدد چهار همان پرچم سبز حرمت

یازده شکل دو گلدسته و گنبد، هشت است

هفتِ بی تاب ترینت، لبِ پائین من است

گر به رویش لب بالایی مرقد، هشت است

هشتمین بیت رسیده است که تاکید کنم

بهترین ساعت پرواز به مشهد، هشت است

به سرمون زد هوای مرقد / بیا تا با هم بریم به مشهد

آسمون امشب داره با اشکاش / می زنه بوسه به روی گنبد

چشای گریون یه گوشه ی ایوون / چه دیدنی میشه زیر نم بارون

یه شب رویایی چه جای زیبایی / هر طرفی انگار به روی ابرایی

هر جا بشینی خدا رو می بینی / پس تو همینجا بمون

چشای گریون یه گوشه ایوون / چه دیدنی میشه زیر نم بارون

اینجا که زیباتر از بهشته / دسته به دسته میاد فرشته

خدا برای زائرای مشهد / ثواب کرببلا نوشته

بیا دعا کن آقا رو صدا کن / هرچی داری فدای کبوترا کن

چشای گریون یه گوشه ایوون / چه دیدنی میشه زیر نم بارون

کسی که مدیونه شاه خراسونه / حاجتی تو قلبش دیگه نمی مونه

غمی نداره که هواشو داره یه آقای مهربون

چشای گریون یه گوشه ایوون / چه دیدنی میشه زیر نم بارون

آهوی قلبم میاد دوباره / تو دام صیاد پناه میاره

نوازشش کن، ضمانتش کن / آخه به جز تو کسی نداره

خالیه دستم، گدای تو هستم / دل و به پنجره فولاد تو بستم

تو سایه قرآن با دعای سلطان / همیشه جاویده کشور ما ایران

با تو بوالله قلمرو و زهرا /  شده آب و خاکمون

چشای گریون یه گوشه ایوون / چه دیدنی میشه زیر نم بارون

بیا بارون و خبر کن تا از آسمون بباره / گلای رنگین کمون از ستاره تا ستاره

نگاه من پر میزنه تو اوج آسمون تو / به درد مردن میخوره زندگی بدون تو

حالا که اومدی از عرش خدا / پا گذاشتی توی آب و خاک ما

یه ایرانه و یه امام رضا

آسمون خودش رو هر روز تو نگاه تو می بینه

آفتاب که از نفس افتاد روی شونه هات می شینه

تو بارگاهت بی قرار تو این شب ولادتی

فرشته ها صف کشیدند برا غذای حضرتی

جای هیچ حرفی نداره به خدا /  فقط و فقط تویی گره گشا

یه ایرانه و یه امام رضا

پاییز و بهار تو قلبم یاد تو همیشه سبزه

یه دفعه خوابتو دیدن به یه عمر من می ارزه

ضریح تو بوسه زدم به روی دست مادرم

از اون به بعد هر نفسم اسم حسین رو می برم

دیگه با وجود این صحن و سرا /   ما داریم خدا رو شکر یه کربلا

یه ایرانه و یه امام رضا

من غبار صحن و سراتم / دونه ی اون کبوتراتم

اون ضریحت، حرم خداست / قبله ی ما، امام رضاست

اون که دریای، مهربونی هاست / آئینه ی نور، مادرش زهراست

افتخارم، دار و ندارم، همه کس و کارم، امام رضا

تک ستاره ام، باغ و بهارم، ماه شب تارم، امام رضا

یک دل از دار دنیا دارم، اونم به فدات

تا نفس داره سینه ام، می خونم به فدات

آخر از عشق تو میمیرم، جونم به فدات

افتخارم، دار و ندارم، همه کس و کارم، امام رضا

ما گداهای خونه زادیم / ما دخیل باب الجوادیم

ای که دل ها هلاک تو / سرزمینم خاک تو

ضامن آهو، جلوه ی قرآن / قبله ی هفتم، حضرت سلطان

چاره سازم، راز و نیازم، سلام نمازم، امام رضا

تار و پودم، بود و نبودم، همه ی وجودم، امام رضا

افتخارم، دار و ندارم، همه کس و کارم، امام رضا

توی قاموس عاشقا تو خیر العملی

سرنوشت دل من این عشق ازلی

خاک تو، خاک رهبرم آقا سید علی

افتخارم، دار و ندارم، همه کس و کارم، امام رضا

هر دعایی امشب قبوله / روی لبها اِذن دخوله

سایه و تاج سر منی / مرشد و رهبر منی

بین دریای صحن گوهرشاد / قلب من زیر دست و پا افتاد

روح طاعت، نوح عبادت، همه ی کرامت، امام رضا

استجابت، اذن شهادت، ولی ولایت، امام رضا

افتخارم، دار و ندارم، همه کس و کارم، امام رضا

عشقه ایوون طلاتو  

  عشقه صحن و سراتو

عشقه جارو کشاتو  

 عشقه آقا پر زدن کفتراتو

به عشقت یه عمره دل من می خونه  

دیوونه همیشه رو حرفش می مونه

بخوای نخوای کفترتم باید بهم دونه بدی

بخوای نخوای نوکرتم باید بهم خونه بدی

عشقه عشق مادرزاد و

 عشقه صحن گوهر شاد و

عشقه پنجره فولاد و

 عشقه زیارت دم باب الجواد و

طواف من امشب به دور چشاته

 دل من اسیر آهوی نگاته

جاری اسمت رو لبم میخونم ازتو همیشه 

میدونی که هیچ کی برام ضامن آهو نمیشه

تو خورشیدی و من غبار تو هستم

تو ماهی و من در مدار تو هستم

کعبه ی من میشه منو دور خودت بگردونی 

 یه عمره که با نمکت زندگیمو می چرخونی

دم حرم سلطان خونه دلم بنا شده

خاک وطنم ایران بیمه امام رضا شده

یا رضا یا رضا یا رضا یا رضا

صاف و ساده مثل آسمون میشم

باز تو جشن تو ترانه خون میشم

دیگه قول میدم بهت امام رضا

هر طوری که تو بخوای همون میشم

فقط بگو به غلامی میخری منو

فقط بگو یه کربلا میبری منو

دم حرم سلطان خونه دلم بنا شده

خاک وطنم ایران بیمه امام رضا شده