آئین مستان

شب عشق بازیه هفت آسمونه / صحبت از پادشاه خراسونه

هر کی امشب دلو زده به دریا / بگه بسم الله و با من بخونه

مبتلاتم جون فداتم / به خدا که خاک پاتم

شکر حق که من براتم / مستمند و سر راتم

بنده یه نیم نگاتم / من گدای گداهاتم

که اسیر زائراتم / خُلاصش که خاک پاتم

السلطان

اسم تو می نویسم توی دفترم / شب تا سحر اونو می بوسم

من به محبت تو زنده ام / نیام زیارتت آقا می پوسم

من عبد خودت و خواهرتم / آقا جون به خدا نوکرتم

السلطان مددی السلطان

اومدی و دل فاطمه شد شاد /  الهی شکر خدا تو رو به من داد

آهو از وقتی اینطوری قشنگ شد / که یه لحظه چشاش به چشمت افتاد

باز بهاره، شب یاره / دل من چه بی قراره

حواسم پیش نگاره / حال و روز من خماره

قلب عاشقم شکاره / به سرم زده دوباره

من دیوونم مگه آره / به کسی ربطی نداره

سرم امشب سر داره / تا سحر چشام بیداره

غم تو سینم تار و ماره / تب من روی هزاره

السطان

جنون من آشکاره / از بالای هر مناره

بارون شادی میباره / هر کویری سبزه زاره

از پر ماه و ستاره / روی اشک سایه ساره

خدا هم در انتظاره / گل میخواد براش بباره

آقامون زهرا تباره

السطان

آقامون زهرا تباره / از نژاد ذوالفقاره

معجزه روزگاره / روز محشر تکسواره

پادشاه این دیاره / نوکریش یه افتخاره

آبرو برام میاره / به دو عالم اعتباره

خیلی خیلی با وقاره

السلطان

متن تورات و انجیل و قرآن، مفاتیح و صحیفه و لهوفه

اگه توی کرات هفتگانه بگردی میبینی رضا معروفه

آقاجون زیر پاتم نگاه کن / ما رو هم مهمون کربلا کن

السلطان مددی السلطان

تیر عشقش دلامونو هدف کرد  /  اومد و عالمی رو پر شعف کرد

جبرئیل تا دید ایوون طلاشو گفت /  بیچاره بهشت عمرشو تلف کرد

چه اصیله، چون خلیله / آقایی که بی بدیله

مضمون بحر طویله / پا رکابش جبرائیله

آب بابای میکائیله / نفخ صور اسرافیله

فواره هاش رود نیله / سقاخونش سلسبیله

پیش نماز اسماعیله / کعبه ای که بس شکیله

السلطان

توی خوابم میدیدم که پادشاه عالمم

تعبیر خواب من این شد که گدای حرمم

عشق تو گوهر و تو هر دلی جا نمیشه

هر کسی خاطر خواه عزیز زهرا نمیشه

تو خودت لیاقت دیوونگی به من دادی

آره هیچ جا عاقل دیوونه پیدا نمیشه

هر کسی، کسی داره منم فقط تو رو دارم

همدم بنده کسی به غیر مولا نمیشه

بنویسید به روی قبر و به روی کفنم

عاشق و دیوونه ی امام رضا منم منم

نام او حک شده بر لوح و دل و به سینه ام

حرم قشنگ اون کرب و بلا و مدینه ام

پر و بال کفترات سایه بون دل منه

از ازل مهر رضا در آب و در گل منه

امام رضا امام رضا امام رضا

حرف دل من حرف دلای بی کسه

یه امام رضا دارم واسم بسه

میدونم صدام به آقام میرسه

یه امام رضا دارم واسم بسه

من همون کبوترم که جا نداشت

لونه حتی روی شاخه ها نداشت

هیچ نگاهی آب دونه ام نمی داد

مثل هر غریبه آشنا نداشت

حالا اما عمریه رو گنبدام

بچه ی محله ی امام رضام

دنیا بی صحن رواقش قفسه

یه امام رضا دارم برام بسه

حرف دل من حرف دلای بی کسه

یه امام رضا دارم برام بسه

دلم در هوای تو، شدم مبتلای تو

گذشته همه عمر من با دعای تو

تویی سرنوشت من / حریمت بهشت من

بود آرزویم شوم خاک پای تو

چه شوری، عجب نوایی / عجب صحن دلگشایی

عجب گنبد طلائی / فدای آستانتان

چه لطفی، چه زائرایی / چه عشقی، چه خادمایی

عجب حالت دعایی / میان هر رواقتان

رئوف غفور جواد الکریم / هو الحق هو الهی عزیز الرحیم

علی علی علی عظیم

یا علی ابن موسی الرضا المرتضی

دلم بی قرار تو، منم ریزه خوار تو

همین اعتبارم شدم هم جوار تو

تو دار و ندار من / مهِ من نگار من

بیاید که روزی بمیرم کنار تو

برایم همه امیدی / مرا با بدی خریدی

به داد دلم رسیدی / فدای لطف بی حدت

من عبدم تویی امیرم / تو شاهنشه شهیدم

دعا کن که من بمیرم / به عشق صحن و مرقدت

سلام علی ساکن ارض طوس / حبیب طبیب انیس انوس

و نور علی نور شمس الشموس

رئوف غفور جواد الکریم / هو الحق هو الهی عزیز الرحیم

علی علی علی عظیم

یا علی ابن موسی الرضا المرتضی

خواستم تا شبی قلم بزنم / خط سرخی بروی غم بزنم

خواستم تا به یاری خورشید / در سیاهی شب قدم بزنم

تا که مخلوط عشق و عقلم را / باز از نو دوباره هم بزنم

مثل هر بار عشق آمد و من / لاجرم حرف از دلم بزنم

حرف دل، حرف عشق، حرف رضاست / باید از شاه طوس دم بزنم

می پرم تا به ماورا برسم / به حریمی پر از خدا برسم

باز امشب حرم چراغان است / در و دیوار ریسه بندان است

ابرها را ببین که آمده اند / باز وقت نزول باران است

ظاهرا باز کعبه می سازند / قبله گاهی که در خراسان است

آسمان با ستاره و ماهش / در زمین مدینه مهمان است

جبرئیل از بهشت آمده و / روی دستش گلاب و قرآن است

نجمه او را بغل گرفته ببین / لبش امشب چقدر خندان است

چون نسیم بهار آمده ای / چقدر باوقار آمده ای

از تنت بوی یاس می آید / ز كدامین دیار آمده ای

گفته بودی مدینه گریه كنند / با دلی بی قرار آمده ای

از دل زائران خسته ی خود / تا بشویی غبار آمده ای

كرده ای پهن دام عشقت را / آخر اینجا چه كار آمده ای

فكر كردی دلم اسیرت نیست / كه به قصد شكار آمده ای

من از اول كبوترت بودم / جَلد صحن مُنورت بودم

هر زمان غصه ای عذابم داد / نام تو بردم و شدم دلشاد

میهمان نه که خانه زاد توام / خاکبوس قدیم گوهر شاد

حرم تو فقط خراسان نیست / دل من هم شده رضا آباد

آمدم تا که حرفهایم را / بزنم با تو، هر چه باداباد

چشم در چشم حلقه های ضریح / دست در دست پنجره فولاد

با دلی غرق خواهش آمده ام / قسمت می دهم به جان جواد

کربلای مرا هم امضا کن

من ندیدم که کریمی به کرم فکر کند

به چه مقدار به زائر بدهم فکر کند

از شما خواستن عشق است ضرر خواهد کرد

هر که در وقت گدایی به رقم فکر کند

بهتر این است که زائر اگر آمد به حرم

دو قدم عشق بورزد سه قدم فکر کند

به کف صحن، به گنبد، به غم گوهرشاد

زیر این قبه به هستی به عدم فکر کند

به دو گلدسته، دو تا ساق، به دوش گنبد

به رواقی که شده پیش تو خم فکر کند

به چرا سال گذشته دو سه بار و امسال

فقط این بار، به این قسمت کم فکر کند

به خودش، نه به کسانی که به یادش آمد

چون که در آینه کاری حرم فکر کند

موقع دست به سینه شدن و عرض سلام

کربلایی شده هرکس به علم فکر کند

چون که از باب جواد تو کسی داخل شد

خنده داراست که دیگر به قسم فکر کند

دیر وقتی ست که تا در حرمت دم بدهد

جای دم، حضرت عیسی به دو دم فکر کند

بهترین نوع زیارت شده اینکه امشب

هم کسی گریه کند پبش تو هم فکر کند