آئین مستان

ای قبله ی دل، کعبه ی جان، عشق من آقا

من چی بگم از کوفه ی پیمان شکن آقا

کوفه شده دوزخ، رخ ماه تو بهشت است

این دفعه رو با اشک چشام نامه نوشتم

 پسر عمو، از مسلم به تو درود

شرمنده ام ،از تو با همه وجود

چطور بگم قولاشون دروغی بود

چه بی وفان این دنیا و آدماش

سفیر تو موند و کوه غصه هاش

نمی رسه به جایی دیگه صداش

کوفه میا، یا مولا کوفه میا

بسته دلم از روز ازل بر تو دخیل و

این کوفیا نشناختن آقا ابن عقیل و

جرمم همینه بنده ی درگاه حسینم

فخرم اینه اول شهید راه حسینم

فدایی تم سر میدم به پای تو

الهی که با لطف و دعای تو

حلال کنن من رو بچه های تو

با اسم تو می بارم بی اختیار

اگه داری میای سمت این دیار

برا خودت حتما یک کفن بیار

کوفه میا، یا مولا کوفه میا

دستم به روی سینه دلم پیش نگاره

بشنو تو سلام منو از دارالعماره

لب تشنه ام و یاد لبت خون جگرم من

دروازه ی کوفه با سرم منتظرم من

میای و از اینجا کربلا میری

و عاقبت سمت قتلگاه میری

تو قتلگاه زیر دست و پا میری

دیدم تو خواب صبح محشره حسین

به سرزنان زینب مضطره حسین

همه ش میگه واویلا سر حسین

کوفه میا، یا مولا کوفه میا