آئین مستان

آفتابا بسکه پیدائی، نمی دانم کجائی

دور از مائی و با مائی، نمی‌دانم کجائی

 هر طرف روی آورم،روی دل آرای تو بینم

جلوه گر از بس بهر جائی، نمی دانم کجائی

 اینقدر صدات میزنم،اول هر روضه ای اینقدر تو رو طلب می کنم تا بالاخره ببینمت،تا بالاخره سرمو رو دامنت بذارم...آقای من!مولای من! آقا جان هر شب ندونم کجایی اما امشب حتماً سامرائی،مگه میشه امشب کنار حرم جدت نباشی،شما سفره داری،میزبانی..

 گاه چون یونس به بحری، گه چو عیسی در سپهری

گاه چون موسی به سینائی، نمی‌دانم کجائی

هر کجا می‌خوانمت، بر گوش جان آید جوابم

پیش من با من هم آوائی، نمی‌دانم کجائی

کعبه‌ای یا کربلا یا در نجف یا سامرائی

 هر کی قسمتش نشده ان شاء الله امشب امضاء کنه امام هادی..سامرا رو بری از نزدیک ببینی...ان شاءالله بریم تو ایوون حرمش یه زیارت جامعه بخونیم:"اَلسَّلامُ عَلَیْكُمْ یا اَهْلَ بَیْتِ النُّبُوَّةِ،بِمُوالاتِكُمْ عَلَّمَنَا اللهُ مَعالِمَ دِینِنا".....

 کعبه‌ای یا کربلا یا در نجف یا سامرائی

یا کنار قبر زهرائی نمی‌دانم کجائی

 نمی دانم کجایی آقا جان! هر کجا هستی یه نگاه به دل ما بینداز،یه جوری صدات بزنم شب شهادت جدت،دستم خالی نمونه آقاجان!...یا بن الزهرا....

هشت سالت شد و امام شدی

منبعِ فیضِ ناتمام شدی

 نه فقط دوست،بین دشمن هم

مورد لطف و احترام شدی

 هم به زهد و عبادت بسیار

هم به علم وعمل به نام شدی

 گربخواهم تو را خلاصه کنم

مظهر تام نـُـه امام شدی

 با مرامت میانِ دشمن هم

صاحبِ بنده و غلام شدی

 کوری چشم"اِبن اَکثم" ها

شامل برترین مقام شدی

 آنچه را در وجود خوبان است

یک تنه صاحب تمام شدی

 خط به خط جامعه کلام خداست

"مُظهرُالله ِ فی الکلام" شدی

ای شُکوهِ رفیعِ آزادی...!!!

السلام علیک یاهادی

 دردلت لحظه های آخر عمر

کوهی از غصه ها و ازغم هاست

 چه بگویم  ، خودت که میدانی

زهر ارث سُلاله ی زهراست

  روضه ی امام هادی هم روضه ی مدینه است و هم روضه ی کربلاست،هم روضه ی شامِ،نمیدونم کجا میخوای گریه کنی؟

  در روایات ما چنین نقل است:

که تو را بُرده اند بزم شراب

 بعضی وقت ها خیلی راحت از کنار روضه ها رد میشیم، میگه: یكی از آقایان اهل منبر به نام حاج شیخ حسن علی طهرانی،در مجلس میرزای بزرگ،میرزای شیرازی(قدس الله نفس الزكیه) ، بالای منبر فقط یه جمله از دهنش خارج شد" دَخَلَت زِینَبُ علی اِبنِ زیاد"،میگن این عالم عمامه اش رو از سرش زمین زد،گفت: چی میخوای بدتر از این؟چه روضه ای سنگین تر از این؟..عمه ی ما کجا مجلس نامحرما کجا؟..... امام ما کجا...

در روایات ما چنین نقل است:

که تو را بُرده اند بزم شراب

 شکر ، باتو نبوده در این بزم

نه رقیه ، نه زینب و نه رباب

  شکرحق ، درمیان مردم شهر

حرمت خانواده أت نشکست

  هر کدومش یه روضه است، من رد میشم تا دلت کجا گیر کنه......

طفل شش ماهه أت نشد پرپر

یا که شمری به سینه ات ننشست

  ساربانی نبود و از دستت

کسی انگشتری نبرد آقا

سر تو روی نیزه ها که نرفت

خیزران بر لبت نخورد آقا

  آقا جان! به شما تعارف شراب کردن، ان شاء الله دستشون بشکنه،خدا عذابشون رو زیاد کنه،اما آقا جان! زخمی ندیدی،سرت سالم بود،بدنت سالم بود،قربونت برم آقا جان....اما آقا جون خودتون یاد ما دادید" لا یوم کیومک یا اباعبدالله " قربون اون جدتون برم، که یه نگاه کرد دید " وَ الشمر جالسٌ علی صَدرك "....

  بی کفن نیستی وشکرخدا

پسرت هست تا کُند کفنت

 گرچه با زهر کین شهید شدی

تیرباران نشد ولی بدنت

 قربون اون بدنی برم که هم تیر باران شد، هم سنگ باران شد، یه عده با نیزه زدن،یه عده با شمشیر زدن، کاش به همین جا تموم میشد، ده نفر اسباشون رو نعل تازه زدن...ای حسین