آئین مستان

خداروشکر به آرزوم رسیدم

نمردم و محرمت رو دیدم

خیلی دلم تنگه محرمت بود

نمیدونی؛ این یه ساله چی کشیدم!

شبایِ اول و دارم میبینم

رو آسمونم یا که رو زمینم

اجازه داده مادرت دوباره

مشکی بپوشم بزنم به سینه ام

شبای عاشقی میلرزه شونه ها چه هق هقی!

یک دهه با غمت میگذره زود عجب دقایقی!

یه کاری کن بشم نوکرِ لایقی

این اولین روضۀ توی لهوف

که اشک شرمندگی رو حروفِ

تمام عالم یه صدا با مسلم

دارن میگن : حسین نیا به کوفه ..

نیا که اینجا ردی از حیا نیست

تویِ مرام کوفیا وفا نیست

اگه میای تنها بیا حسین جان!

اینجا که جایِ زن و بچه ها نیست

چه کردی روزگار ای آسمون با اشکِ من ببار

کوفه نیا؛ کوفیا میکشن شیرخوارتُ با افتخار

اگه میای حسین ؛ رقیه تُ نیار!

خورشید عمرم دیگه بی غروبِ

نامه کوفیا همش دروغِ

خلوته دور مسلم تو اما

بازار تیر و نیزه ها شلوغِ

سفیر تو با لب تشنه کشتن

اینا از اولم وفا نداشته ان

نیا  نیا پسر عمو ! شنیدم

برا سرِ تو جایزه گذاشتن

نذار که دیر بشه تنت پر از نیزه و تیر بشه

نذار که خواهرت اسیر بشه

نذار که دخترت یه روزه پیر بشه

از زیر دست و پا به خیمه برگرد

چی سر تو آورده دست نامرد

زیر گلویِ تو رو بوسیدم و

تقصیر من شد تورو زیر و رو کرد

یه جای سالم تو بدن نداری

من بمیرم برات کفن نداری

به غیرتم برمیخوره ببینم

رو خاک صحرا پیرهن نداری

بمیره خواهرت چی اومده به روزِ پیکرت

تن تو روی خاک میچرخه دست به دست ولی سرت!

انگشترت کجاست؟ آخ! بمیره خواهرت ...