آئین مستان

آی کبوتر که نشستی روی گنبد طلا
تو که پرواز می­ کنی تو حرم امام رضا

من کبوتر بقیع ­ام با تو خیلی فرق دارم
سرمو به جای گنبد روی خاک­ ها می­ ذارم

خونه­ ی قشنگ تو کجا و این خونه کجا
گنبد طلا کجا قبرهای ویرونه کجا

اون­ جا هرکی می­ پره طائر افلاکی می­ شه
این­ جا هرکی می­ پره بال و پرش خاکی می ­شه

اون­ جا خادما با زائر آقا مهربونن
این­ جا زائرا رو از کنار قبرها می­ رونن

تو که هر شب می­ سوزه چلچراغا دور و برت
به امام رضا بگو غریب تویی یا مادرت؟

کی میگه تو‌غریبی، غریب‌که عاشق نداره 
روز وشب این همه مجنون رو‌خاکت سر میذاره
 غریب اونه تو‌ مدینه شمع وچراغی نداره 
نه ضریح، نه حرم‌، حتی رواقی نداره

قربون کبوترای حرمت امام حسن 
قربون این همه لطف وکرمت امام‌حسن

تو‌که آخر گره رو‌ وامیکنی امام‌حسن 
پس چرا امروز وفردا میکنی امام‌حسن