آئین مستان

غصه اش که یکی دوتا نیست
غربت از حسن جدا نیست

خیلی خیلی غریبِ
هیچکس شبیه مجتبی نیست

وای، بی یار و بی حبیبی
وای، تو خونه اتم غریبی

نشده خنده رو لبات بیاد
مگه میشه کسی تو رو نخواد

الهی من فدات بشم حسن
آقا دوست دارم خیلی زیاد

بخون ای گریه کن
بخون ای سینه زن

غریب یعنی حسین
کریم یعنی حسن

وای، بی یار و بی حبیبی
وای، تو خونه اتم غریبی

توی قلبشه همیشه، داغ ماجرای کوچه
خیلی وقته شهیدِ، بعد کربلایِ کوچه

وای، تو کوچه چی کشیده
وای، محاسنش سپیده

گوشواره ی شکسته رو زمین
یه کاری کرده خون جگر بشه

مادرشو زدن جلو چشاش
ولی نشد براش سپر بشه

بخون ای گریه کن
بخون ای سینه زن

غریب یعنی حسین
کریم یعنی حسن