آئین مستان

یا حَسَن بن علی اَیُّها العسکری

حُسن ختام شصت و نه شبِ نوکری

یا اَبَالمهدی یا اَبَالمهدی

ای نام تو هر زمان فریادِ من

من صید و نگاه تو صیادِ من

ای نوکرِ اجدادِ تو اجدادِ من

السلامُ عَلَی، آقازاده ی علی

دومین حَسَنِ، خانواده ی علی

یا اَبَالمهدی یا اَبَالمهدی

وَ اَنتَ قالَ: مِن عَلامَةِ المؤمنین

زیارةَ الحُسین، فی یومِ الاَربعین

یا اَبَالمهدی یا اَبَالمهدی

ای خورشید سامرا ای آقایِ من

من مجنونم و تویی لیلایِ من

جانم حَسَن، جانم حُسین، آقایِ من

السلامُ عَلَی، آقازاده ی علی

دومین حَسَنِ، خانواده ی علی

یا اَبَالمهدی یا اَبَالمهدی

می رسد از هر طرف، تسلیتِ شیعیان

عرضِ ارادت کنند، محضرِ صاحب زمان

صاحبِ عزا مهدی و دل به غمش مبتلاست

سینه زنانِ حسن، مقصدشان سامراست

امشب زائرها را میخری

سیدی ایها العسکری

مولانا مولانا یا حسن

لحظه ی آخر شد و تشنه لبی یا حسن

جان به فدایت کنم، غرقِ تبی یا حسن

آه جگر سوزِ تو، شعله زده بر جهان

آندم آخر فقط، ناله زدی بی امان

مهدی آمد بالای سرت

شد کفن آن جسمِ اَطهرت

مولانا مولانا یا حسن

بارِ غمت مانده بر، دوشِ تمام جهان

شد اثرِ زهرِ کین، بر رُخت آقا عیان

سامرِ شد کربلا، ناله کنان عالمین

ذکرِ لبِ عسکری، جان به فدایِ حسین

دست و پا میزدی یا حسن

گریه می کردی بر بی کفن

مولانا مولانا یا حسن

از عشق کربلا مستم

دلتنگ سامرا هستم

به دو تا ضریح شش گوشه

ان شالله میرسه دستم

سامرا از لطفش دستمو باز میگیره

قلبم پایینِ پای این حرم جا گیره

فدایی امام هادی و فرزندش

با عشق اِمامِنَا العسکری میمیره

السلام علیکم، اهل بیت النبوه

و مَعدِنُ الرِساله

و مَعدنَ العِلم

با اذنِ صاحب امشب

باید گفت از این مطلب

تسلیت یا حضرتِ حجت

وِلیَّ الخائفِ المُهَذَّب

شرمنده هستم از لطف تو من

ممنونم

برای تو میگذرم از هر چی

از جونم

فدای شال و عزات و اشکات

میبینی

من برای غربتِ بابای تو

گریونم

السلام علیکَ، عین الله فی ارضِ

حُجَّتَ الله فی خَلقِ

وَ مَعدنَ الحِلم

السلام علیکم، اهل بیت النبوه

و مَعدِنُ الرِساله

و مَعدنَ العِلم

زده آتیش به جون من زهر کینه بیا مهدی
سامرا شد برای من چون مدینه بیا مهدی
ای قرار دلم بیا ... همه ی حاصلم بیا
میسوزِ جگر من تب دارِ پیکر من
این دم اخر من  اومدِ مادر من
چرا شکسته پهلوش کبود هر دو بازوش
رنگی به رخ ندار زخمی کنج ابروش
وای مادرم   
در هوای تو بی قرارم ای نگارم بیا مهدی
به خدا روز و شب ندارم ای بهارم بیا مهدی
ای قرار علی بیا ....ذوالفقار علی بیا
منتظر مادر تو ... اجدادِ اطهر تو
انتقام حسین فریاد اخر تو
بیا و در بیار اون دوتا نامردو از خاک  
تا دنیا از وجودِ دشمناتون بشه پاک
آقا بیا آقا بیا
تک سوارِ حجازی من صاحب ما بیا مهدی
اخرین وعده ی اللهی غائبِ ما بیا مهدی
ای مسافر بیا بیا.... نور حاظر بیا بیا
مدینه کربلایی،کاظمین سامرایی
هرجا هستی نگارا قطعا در قلب مایی
دعا بکن واسه ما واسه ی رهبر ما  
دعا بکن ببینیم روز ظهورت آقا
آقا بیا آقا بیا

روضه میخونی امشب تنها
شال عزات و دیدم آقا
ناله زدم باچشم گریون    
آجرک الله یبن الزهرا
پدرت گوشه ی بستر
تو جوونی شده پرپر
 شبیه مادر
سینه میزنم شب شهادت
صاحبِ عزا سرِت سلامت
وایِ من از این غمهای تو      
 خون به دلم از اشکای تو
بس که غریب بود حتی خونش
تحت نظر بود بابای تو
سامرا دل پریشونه
 شده قبرش غریبونه
میون خونه
بین بسترش دور از مدینه
دست و پا میزد با زهر کینه
پدرت گوشه ی بستر
تو جوونی شده پرپر
 شبیه مادر
سینه میزنم شب شهادت
صاحبِ عزا سرِت سلامت
آب میرسونی مثل سقا  
تو به لبای خشک بابا
حرف عطش شد یادِت افتاد  
طفل رباب و موج دریا
دیدی می لرزه هی دستاش
ظرف آب میخوره به لبهاش
غصه تو چشماش
دیگه ندیدی لبای خونی
نه بزم مِی ، نه خیزرونی
سینه میزنم شب شهادت
صاحبِ عزا سرِت سلامت

امام زمان،تو روضه بخوان
از این غم هجران نمانده توان
به هم زده ای،زمین و زمان
كجای ِ جهانی امید ِجهان
از این غم دوری بگو چه كنم؟
تو ماندی و اشك،غروب و سحر
بدیده نشستی و خون جگر
گرفته دلم برای دلت
كه هستی عزادار ِ داغ پدر
به غیر ِ صبوری بگو چه كنم؟
دارد دنیا دنیا
چشمام دریا دریا
آقا صحرا صحرا می گردی
داری یك دنیا غم
خسته از این عالم
هر روز هرشب هر دم پر دردی
وای،وای وای وای....
بدون ِ شما كجا بروم
بیا كه شبی كربلا بروم
نگاهی بكن به خواهش من
اجازه بده سامرا بروم
یه گوشه ی سرداب بشینم و بس
بشینم و دم بگیر ِ دلم
ترانه ی یابن الحسن همه دم
به ناله ی عشق به حرمت اشك
تو خلوت ِ راز ِ شبای حرم
یه شب تو رو تو خواب ببینم و بس
نور ِ چشم ِ مولا
هر جا هستی آقا
جان ِ بی بی زهرا،یادم باش
دور از این دنیایی،اما فكر مایی
هر وقت كربلایی،یادم باش
حسین،وای وای وای