آئین مستان

حرم حسین، حرم خدا

منو میكُشه، عشق كربلا

مجنونم و كارم دلم باشد جنون

خواهی كه پیدایم كنی

یك دم بیا دارالجنون

این میكده با این نشان

ساقی حسین، ساغر همان

یك جرعه می نوشی اگر

پر می كشی تا آسمان

حسین حسین حسین

سینه بزن برا حسین

زهرا برات دعا كنه

روز قیامت تورو با

اسم خودت صدا كنه

حسین حسین حسین

درد منو نمی دونه

كسی تو این زمونه

حال خوشی ندارم و دلم گرفته بونه

اگه به كربلا نرم،خدا میشم دیوونه

دست به دعا شدم اگه،حاجتمو بگیرم

به كربلا میرم و یا تو روضه هاش میمیرم

حسین حسین حسین

اسم حسین كن فیكون

ذكر نبی و حیدره

شفای زخم پهلو و بازو و دست مادره

قیامتی به پا میشه ،هرجا كه یا حسین میگن

برات جنت و بهشت به دست نوكرا میدن

از آسمون گل میریزن پا قدم حسینی ها

حضرت زهرا میكشه دست رو دل سینه زنا

حسین حسین حسین

هرجا كه یا حسین میگم قفلهای بسته وا میشه

زینب و فاطمه میان همون جا كربلا میشه

حسین وای حسین وای

روز قیامت كه میاد شافعه ی عشر و جزا

یه دست به پهلو ویه دست راس شهید كربلا

محشر و بر هم میزنه مادر شاه بی كفن

ندا میاد فاطمه جان هرچی می خوای بخواه زمن

بهشت من منتظر امیر عالمینه

دار و ندار من همه

ارزونیه حسینه

یا حسین یا حسین یا حسین

بگو بیاد سینه زناش دوباره شور بگیرن

كجان اونایی كه میخوان حسینم و ببینن

بهشت من منتظر امیر عالمینه

دار و ندار من همه

ارزونیه حسینه

حسین تموم هستی و جون منو خون منه

هر كی براش سینه زده بیاد كه مهمون منه

حسین حسین حسین