آئین مستان

دوباره کینه ی اهل مدینه طوفان شد

دوباره مادر ما فاطمه پریشان شد

بنای اهل مدینه عذاب زهرا بود

بنای فاطمیّون در بقیع ویران شد

چهار سنگ  نشان ِ چهار اقیانوس

هوا  هوای غم و غصّه ی غریبان شد

نه زائری  نه چراغی   نه گنبد و صحنی

نه روضه ای  نه صدایی چه با عزیزان شد؟!

بیا عزیز دل فاطمه  بساز حرم

که خون به قلب نبی ُّو علی وُّ قرآن شد

برو بقیع و بخوان روضه های آن کوچه

که شانه ی پسری تکیه گاه جانان شد

بخوان از آن گل یاسی که ارغوانی شد

بگو چه دید عمویت حسن که گریان شد

بیا و روز بقیع را خودت رضایی کن

بیا که خاک عموی تو العجل خوان شد