آئین مستان

امشب دلم بی تاب بی قراره / گوشه نشین ماتم دوباره

سنگینی غم روی سینه دارم / هوای غربت مدینه دارم

صد آه واویلا امام صادق

امشب دلم بی تاب بی قراره / گوشه نشین ماتم دوباره

سنگینی غم روی سینه دارم / هوای غربت مدینه دارم

چی میگذره بقیع تو این دقایق / شام غریبون امام صادق

هم ناله شیم با سوز ناله و آه / آجرک الله یا بقیة الله

خون جای اشک از دیده ی فلک ریخت / نمک به زخم کهنه ی فدک ریخت

امام صادق، شبیه زهرا / نامردما کشتن غریب تنها

ریختن تو خونه یه عده ای حرامی / از روی کینه ها و بی مرامی

سر نماز بالا سرش رسیدن / از زیر پا سجاده شو کشیدن

شرمی نکرد اونی که می کشیدش / خجالت از محاسن سپیدش

یادش میاد آقا غم های مادر / وقتی که بود فاطمه پشت اون در

می پیچه تو گوشش صدای سیلی / خدا رو چهره موند جای سیلی

صد آه واویلا امام صادق

خدا جسارتُ به حد رسوندن / علی رو تویِ کوچه می کشوندن

ناموسشُ زدن جلوی چشماش / دیگه نمی تونست که پاشه از جاش

به غیر سیلی با لگد به پهلوش / گوشواره و زخم های لاله ی گوش

اون در خونه ای که داشته مسمار / فاطمه بوده بین درب و دیوار

صد آه واویلا امام صادق