آئین مستان

بر آن عزیز حیدر      واویلا

این بود ارث مادر      واویلا

که از خانه اش به گردون   واویلا

بالا رود شراره         واویلا

در بین راه آن شب      واویلا

جانش رسید بر لب      واویلا

از بس که دید آزار       واویلا

از خصم دون هماره      واویلا

او روی زین نشسته      واویلا

این با دو دست بسته      واویلا

این پشت سر پیاده        واویلا

او پیش رو سواره         واویلا

من شرار عشری          واویلا

در سینه لحظه لحظه      واویلا

منصور بارها کرد           واویلا

بر قتل او اشاره           واویلا

هر چند دخترانش دیدن داغ بابا

دیگر نبردش آن خصم از گوش، گوشواره

گردید ماه رویش در ابر خاک پنهان

دیگر نداشت بر تن از زخم ها ستاره