آئین مستان

سلام آقا فدای تو

فدای گریه های تو

من بمیرم برای تو

یابن الحسن دل همه

شده قیامت آقا جون

برای قلبت بمیرم

سرت سلامت آقا جون

آقای من، آقای من

آقای مهربون من

آقای من، آقای من

درد و بلات برای من

عاشورا رفت ولی دلها

هنوز تو کربلاست آقا

سینه زنات کجا برن

حسینیه ات کجاست آقا

شرمنده ایم که زنده ایم

تو صاحب دلامونی

تویی که بین روضه ها

مراقب دلامونی

خونی که توی دلمه

هنوز سرازیر نشده

هنوز میخوام گریه کنم

هنوز چشام سیر نشده

دوباره بارون اومده

این شب جنون اومده

آقامو سر بریدن و

شام غریبون اومده

شعله چشمامون و

بوی پر سوخته میاد

بوی پر اهل حرم

با چادر سوخته میاد

آسمونه اهل حرم

دیگه کبوتر نداره

زینب تو این نامحرما

دیگه برادر نداره

پاشو ببین برادرم

زخمی شده بال پرم

یادته با تو اومدم

بدون تو باید برم

حسین من، حسین من

این آخرین ذکر منه

اینکه تو دستشونه

سر برادر منه

همین امشب سر ابی عبدالله رو بردن به کوفه، از همین ساعات دیگه سر تو تنور خولیه......

هر تشنه به جای آب سیلی می خورد

با روی ز خون خزان سیلی می خورد

هر طفل یتیم که از بنی هاشم بود

از آل بنی شرار سیلی می خورد

از آنکه به کودکی علی نانش داد

ناموس ابوتراب سیلی می خورد

دلبند علی تا که ز درگاه خدا

شیخی ببرد ثواب سیلی می خورد

اسلام بنی امیه جاری شد و

زن با داشتن حجاب سیلی می خورد

تا به فراز نیزه قرآن میخواند

هر سوره آن کتاب سیلی می خورد

خاکم بر سر که اصغر از نی می دید

از قاتل او رباب سیلی می خورد

ای کاش بریده می شد از تن سر من

می تاخت هزار اسب بر پیکر من

ای وای به من که پیش چشمان ترم

بستن سرت به نیزه با معجرم

نیزه و شمشیر ها رو کنار زد، یه بدن پاره پاره پیدا کرد، بدن نگاه کرد، صدا زد: انت اخی... تو داداش منی تو بچه ی فاطمه ای....

زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست

خار خاشاک زمین منزل ماوای تو نیست