آئین مستان

سفره باز است بیایید غذا آماده ست

هر کجا صحبت توبه ست خدا آماده ست

بهترین فصل پریدن به خدا اکنون است

بال پرواز بگیرید هوا آماده ست

شهر را با خبر از سفره احسان سازید

آن کریمی که کشد ناز گدا آماده ست

ای که جا مانده ای از توبه ی ماه شعبان

فرصت توبه در این ثانیه ها آماده ست

خوب یا بد همه آیید که دعوت شده اید

که در این بزم برای همه جا آماده ست

دیگر از دردگناه آه کشیدن کافیست

هر چه درد است بیارید دوا آماده ست

الهی العفو ...

ماه احسان علی و حسن و فاطمه شد

سفره ی شمس جدا ، شاه جدا آماده ست

شام جمعه ست با آمدن ماه خدا

سفره ی مادری خون خدا آماده ست

آخر درد دلم روضه بخوانم خوب است

مجلس گریه ی ما اهل بکاء آماده ست

دل من پر زده و باز به گودال رسید

تا سر شاه عطش نیزه چرا آماده ست ...

تا نشیند به روی بوسه گه پیغمبر

خواهرش دیدکه یک چکمه به پا آماده ست

حسین وای...

تیز میکرد سر خنجره خود را نامرد

حرمله گفت که ای شمر بیا آماده ست