ای نوگل باغ حسن، ای یاس من ای یاس من
افتادی ایلالهی پرپر میون خاک و خون
مونده گلبرگ تن تو زخمی تیغ خزون
آتشم زد آه تو
قصه ی کوتاه تو
غصه ی جانکاه تو
ای کریم ابن کریم
شد بلای تو عظیم
داری از غم می کُشیم
از غمت توی چشام، نقش دریا می کشی
لحظه ی جون دادنت، رو دلم پا می کشی
قاسمم ای قاسمم
تنت رو خاک کربلا، افتاده زیر دست و پا
تو شلوغی گم شده آه ضعیفت وای من
پر شده از رد پا جسم نحیفت وای من
رد پای کینه وای
کینه ی دیرینه وای
غرق خونه سینه وای
داری آوای حزین
ناله های آتشین
می کشی پا رو زمین
تا دل پر خون من، شد به داغ تو اسیر
زنده شد تو خاطرم، قصه ی تابوت و تیر
قاسمم ای قاسمم