آئین مستان

بازدوباره باگریه هام غزل میخونم / به لکنت افتاده زبونم

بزاربگم ازدل خونم

چون ندارم برای موندنم بهونه / دست رو دلم نزار که خونه

خسته شدم ازاین زمونه

عمه جون خرابه سرده / تودلم هزارتادرده

میمیرم اگه بابام زودبرنگرده

 بی بی جون رقیه جونم

وقتی مردم بیا نگن بابا نداره / کسی نگه بی کس و کاره

بیا ببین حالم چه زاره

این جماعت، خیلی بابا بی بند و بارن

بی غیرتا حیا ندارن / ته مونده ی غذا میارن

از لگدشکسته پهلوم / می چکه خون ازسر و روم

دارم ازغصه میدم جون آروم آروم

بی بی جون رقیه جونم

کاش نبودم نمی دیدم بزم شرابو / جماعت مست و خرابو

مصیبت و رنج و عزامو

بزم مستی، شراب خورا شراب میخوردن

دور سر تو تاب میخوردن / ما تشنه بودیم آب میخوردن

لک زده دلم برات / میپرم شبا هی ازخواب

بابا جون بیا و دخترتو دریاب

بی بی جون رقیه جونم

بابا جونم بابام عمو کجاست ببینه رومو

سفیدی های تارمو / این بغض سنگین گلومو

اگه بودی رقیه هم سیلی نمی خورد