آئین مستان

نوکریم وسر فرازیم مابه آقامون مینازیم
کاش مدینه تو بقیع ما حسنیه ای بسازیم
ما گداهای سر سفره ی تو یا حسنیم
محاله که از شما یه لحظه ام دل بکنیم
کاش شهادتت بقیع پارچه ی مشکی بزنیم
نداری زائری و من خون گریه میکنم
دم میگیرم با یاحسن خون گریه میکنم
من و اشک بی قراری نمیره غربتت از یاد
پنجره های بقیعت کاش بشه پنجره فولاد
کاش مدینه هم شبیه مشهدالرضا بشه
آخرش صحن تو هم یه گنبد طلا بشه
توهمون صحن و سرا باب والحسن بنا بشه
بسته در بقیع و من خون گریه میکنم
دم میگیرم با یاحسن خون گریه میکنم
نداری زائری و من خون گریه می کنم
دم میگیرم با یاحسن خون گریه میکنم
منی که از نوجونی دلمه به نام قاسم
آرزومه که بسازم تو بقیع مقام قاسم
تو کریم بن کریمی یا امام مجتبی
این محرم و صفر تموم شدو آقا بیا
تورو جون قاسمت منو ببر به کربلا
من غم و مهرحسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کامدم دستور تا آخر گرفتم
برمشام جان زدم یک قطره ازعطر حسین
سبقت از عود وگلاب ونافه وعنبر گرفتم
بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا
تشنه ی آب فراتم ای اجل مهلت بده
تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا
حسین ......