آئین مستان

نویده، سپیده، به گوش اهل دل رسیده

بیا که، سعادت، عیدی این عید سعیده

عالم به زیر، پای عروسه

جن و ملک خاک قدمهاشو می بوسه

رو سر همه سایه ی عشقه

شب نزول آیه ی عشقه

بدو بدو بدو شب شب مولاست

شب عروسی حیدر و زهراست

شکوه، جوونی، به یه نگاه کهکشونی

روح الامین هم، روی زمینه

دلش می خواد خنده ی داماد و ببینه

لحظه ی طلوع راز عشقه

علی میون نماز عشقه

بدو بدو بدو شب شب مولاست

شب عروسی حیدر و زهراست

سروره، رو لبها، شده شبیه موج دریا

برا این ، عروسی، چراغونی شده دو دنیا

بیاید ببینید، آئینه ها رو

تا ببینید اوج خدایی خدا رو

اونیکه جهانو آفریده

ما رو سر این سفره کشیده

بدو بدو بدو شب شب مولاست

شب عروسی حیدر و زهراست

وفا رو، صفا رو، مادری کرده انبیا رو

عروسی، که دستش، حس می کنه دست خدا رو

نور خدا هاله ی عروسه

زمین و زمان پشت قباله ی عروسه

بدو بدو بدو شب شب مولاست

شب عروسی حیدر و زهراست