آئین مستان

جگرم داره میسوزه با آتیش زهر کینه

یادگار کربلا از نفس افتاد ای مدینه

 گوشه ی هجره تو بستر رو لبم شهادتینه

 ذکر اشهدم تو غربت یا ابالمظلوم حسینه

 نمیره از نظر من کربلا بعد چهل سال

 گریه میکنم شب و روز به یاد روضه ی گودال

یا حسین غریب مادر

دیگه خستم از زمونه دیگه از دنیا شدم سیر

رو تنم بعد چهل سال مونده جای غل و زنجیر

 تو آتیش و خون میمرم خیمه ها رفته به غارت

 میون تموم دردام امون از درد اسارت

 با لب تشنه تو مقتل سر بابامو بریدن

 برا گوشواره و معجر طرف خیمه دویدن

یا حسین غریب مادر

روی پام رد طنابه زندگی برام عزابه

جای اهل بیت که میگه میون بزم شرابه

 توی دستی خیزرونه توی دستی جام می بود

 به جای تشت طلا کاش که سرش بالای نی بود

یا حسین غریب مادر