آئین مستان

من چگونه سوی خیمه خبرت را ببرم

خبــر ریختن بال و پرت را ببرم

واژه های بدنت سخت به هم ریخته است

سینه ات یا جگرت یا که سرت را ببرم؟

مثل مادر وسط کوچه گرفتار شدی

تن پامال شده در گذرت را ببرم

ولدی لب بزن و نام مرا باز ببر

تا به همراه نسیم این اثرت را ببرم

ارباً اربا تر از این قامت تو قلب من است

چونکه باید بدن مختصرت را ببرم

سفره ات پهن شده در همه ی دشت کریم

سهم من هم شده سوز سحرت را ببرم

بدنی نیست که تشییع کنم ، مجبورم

تکه تکه تنی از دور و برت را ببرم

عمه ات آمده بالای سرت می گوید :

تو که رفتی بگذار این پدرت را ببرم

پاشو از جا علی ، که اومده بابات

حرفی بزن چرا ، بند اومده صدات

دستُ پا میزنی ، گم میشه دستُ پام

از داغِ تو علی ، رفته سویِ چشام

بگو چیکار کنم برات

تا که واشه بازم چشات

این نیزه ی کیه علی

گیر کرده تویِ دنده هات

وای وای وای وای ، حسین ...

راوی میگه همچنین که اومد وسط میدان همه گفتن نکنه علی اومده وسط میدان صدا صدای امیرالمومنین جمال جمال پیغمبرِ .. همه شک کردن .. یا صاحب الزمان .. کاری با علی اکبر کردن که مقاتل نوشتن : فقطعو بالسیوف اربا اربا ..

ای حسین .....