می سوزه میون حجره، میون غربت
یه تنها یه آقا که حالا دلش خونه
چه دردی که مردی اسیر توی خونه
رو خاکا میزنه پر پر
میخونه با دلی مظطر، کجایی مادر
ای آسمون گریه کن
باز بی امون گریه کن
یا مظلوم غریب آقام آقام
می سوزه میون حجره، میون غربت
یه تنها یه آقا که حالا دلش خونه
چه دردی که مردی اسیر توی خونه
رو خاکا میزنه پر پر
میخونه با دلی مظطر، کجایی مادر
می لرزه تموم جونش با زهر کینه
الهی بمیرم که آقام شده مسموم
چرا پس می خندن به گل مظلوم
تو اوج جوونی پیره
از دنیا دیگه دل سیره، دار میمیره
رو خاکا میزنه پر پر
میخونه با دلی مظطر، کجایی مادر
ای آسمون گریه کن
باز بی امون گریه کن
میباره دو چشم خونش، به یاد جدش
شبیه حسینه که تشنه اس دم آخر
ولی باز کفن داشت، نبود تنش بی سر
دلتنگم برای ارباب، نزدیکه عزای ارباب
ثارالله غریب حسین غریب حسین