آئین مستان

مرغ روحم، دوباره هوای پریدن داره

تا قیامت، همه روضه هاتون شنیدن داره

ما نشد كه، بریم كربلا رو ببینم اما

همه میگن، ضریح جدید تو دیدن داره

این شبا اشك من مثل بارونه

دلم خونه

همه دنیا یه زندونه

هر كی اومد یه روزی از این دنیا

می ره اما

همین روضه است كه میمونه

هر جا رفتم آقا، اسمت همراهم بود

همدم اشك و این، دل پر آهم بود

خاك پای تو و خاك پای زینب

بودم و هستم و تا ابد خواهم بود

یا حسین ابی عدبالله

عشق ارباب، به هر لحظه ی عمر من بركت داد

خود آقام، گرفت دست من رو به من عزت داد

سرفرازم ،كه یك عمر به پای حسین افتادم

نوكرم من، ازون لحظه كه فاطمه رخصت داد

هركسی توی دنیا به تو دل داد

به پات افتاد

نمیبینه جهنم رو

وقتی كه دید خدا بی كس و كاریم

گرفتاریم

به ما بخشید محرم رو

كاش نیاد روزی كه از شما دور باشیم

كاش میشد مثل تو همه پر نور باشیم

توی دنیا فقط نوكری كردیم تا

روز محشر آقا با تو محشور باشیم

یا حسین ابی عدبالله

لحظه لحظه، میسوزم فقط تو تب عاشورا

تا همیشه ،میمونم پای مكتب عاشورا

سینه زنها، یه یادی كنید از من بیچاره

بین روضه، اگر كه نبودم شب عاشورا

این كه میگن بهشت روضه منظوره

همش نوره

شعور ما از این شوره

بی تو این زندگی حتی یك لحظه

نمی ارزه

به پات هستیم، همه جوره

سایه ی رو سرم من و تنها نگذار

عمریه نوكرم من و تنها نگذار

من همه هستم و پای تو میگذارم

لحظه ی آخرم من و تنها نگذار

یا حسین ابی عدبالله