بیا دوباره مدینه دلا تماشا کن / تجلیات خدا را بیا تماشا کن
فضا پُراست ز نور وجود شمس شموس / به جلوه جلوه ی او در فضا تماشا کن
فروغ چهره ی شمس الضحا تماشائی است / به روی دامن بدراالدجی تماشا کن
شکوفه بارترین گلُبن فضیلت را / میان گلشن سبز ولا تماشا کن
ملائکی که به پابوس آن امام همُام / رسیده اند ز اوج سما تماشا کن
برای کام وی، آب فرات آوردند / به یاد صحنه ای از کربلا تماشا کن
بخوان« یُطهرُ »و آندم شکوه قدرش را / میان آینه ی انما تماشا کن
بیا به مکتب پُر شور علم و دانش او / به نور عالم آل عبا تماشا کن
حریم زاده ی موساست این حرم، این جا / هزار جلوه به طور وفا تماشا کن
اگرکه شوق تماشا به تو عطا کردند / به گوشه گوشه ی صحن و سرا تماشا کن
قدم به ساحت این کعبه ی وفا بردار / مقام و زمزم و سعی و صفا تماشا کن
نظر به کعبه نمودن عبادتی دارد / بیا به کعبه ی اهل ولا تماشا کن
صفای شبنم و لطف بهار اگر خواهی / به چشم زائر پاک رضا تماشا کن
حضور تشنه لبان حقیقت دین را / کنار چشمه ی آب بقا تماشا کن
کبوتران دعاگوی زائرانش را / به روی گنبد زرد طلا تماشا کن
به پشت پنجره ی او هزار معجزه را / به روشنائی آئینه ها تماشا کن
اگر که دست تهی آمدی، مرامش را / در این محیط سخا و عطا تماشا کن
اگر چو آینه های حرم شکسته شدی / درستی دل خود را بیا تماشا کن
حریم اوست «وفائی»چو روضة الجنه / بیا و ساحت این باغ را تماشا کن
شاعر : استاد سید هاشم وفایی