آئین مستان

 از درِ این خونه بوده این همه بها گرفتم
من تمومِ زندگیمو از امام رضا گرفتم
وقتی گرفتار میشم به قرآن
میرم دوباره پابوس سلطان
مشهد سرزمین عشقه
مشهد بهترین پناهه
مشهد فرصت دوباره
واسه توبه از گناهه
از درِ این خونه بوده این همه بها گرفتم
من تموم زندگیمو از امام رضا گرفتم
حرمش همیشه غرقِ گریه و راز و نیازه
به رویِ زائرِ خسته آغوشش همیشه بازه
یادم نمیره حاجتمو داد آقا کنارِ پنجره فولاد
سلطان آخرین امیده...
سلطان بین قلب خسته ست
سلطان مهربونترین یارِ
این دلِ شکسته ست
از درِ این خونه بوده این همه بها گرفتم
من تموم زندگیمو از امام رضا گرفتم
اومد و گرفت جوادش ...سرِ بابا رو به دامن
کربلا این رسم عوض شد
پیشِ چشم ِخیلِ دشمن
حسین رسید و دید که چه غوغاست
تنِ عزیزش پخشه تو صحرا
جسمِ اکبرش رو ارباب
تک تک رویِ یک عبا چید
اومد لب هاش رو ببوسه...اما صورتی نمیدید
از درِ این خونه بوده این همه بها گرفتم
من تموم زندگیمو از امام رضا گرفتم