آئین مستان

رنگ خونه، آسمونه، دل عاشقای عالم / یکی میگه، از توی عرش، رسیده ماه محرم

ماه لیلی، ماه مجنون، ماه بیقراریامون / ماه غصه های زینب، ماه سینه زنی هامون

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

اشک نم نم، شال و پرچم، رسیده ماه محرم / دل خسته، باز دوباره، میخونه روضه دما دم

تو دل یه مرد تنها، زده غصه هاشو کوفه / زیر لب زمزمه داره، یا حسین میا به کوفه

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

بیقرارم بی بهارم، یار و یاوری ندارم / از غریبی صورتم رو، رو دیوار غم میذارم

مردمان شهر کوفه، غیرت و وفا ندارند / مهمونه عزیزشون رو، تشنه و تنها میذارند

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

میا کوفه گل زهرا حرفای بدی شنیدم / تو دسته یه حرومی، تیرای سه شعبه دیدم

دختری میگفت به باباش، حرفایی پر از شراره / سوغاتی باید برا من بیاری یه گوشواره

یا حبیبی یا حسین مولای مظلوم

یکی میگفت علی اکبر، جوونه و خوش قد و بالاس / حرمله با خنده میگفت، می بینمت یه روز عباس

این جماعت که از حیدر، جز وفا چیزی ندیدند / برای معجر زینب، نقشه ی بدی کشیدند

حسین وای

اینان که حرف بیعت با یار میزنند / آخر میان کوچه مرا دار میزنند

اینجا میا که مردم مهمان نوازشان / طفل تو را به لحظه دیدار می زنند

دیدم برای آمدنت روی اشتران / چندین هزار نیزه فقط بار میزنند

اینجا برای کشتن طفل سه ساله ات / هر لحظه حرف سیلی و مسمار میزنند

فتوای خون نسل علی شد حلال را / هر شب به روی ماذنه ها جار میزنند

آقا نیا که آخرش این شور چشماها / تیری به صحن چشم علمدار میزنند

میا که نقشه کشیدند مردمان یهود / برای بردن خلخال پای دختر تو

میا که نیزه فروشان شهر میخوانند / دعای رزق به پای گلو و حنجره تو

میا که نعره کشان سوی تو روانه شدند / برای هلهله پیش علی اکبر تو

عمود آهن و نیزه فراهم آوردند  / برای فرق علمدار و چشم حیدر تو

میا که حرمله دارد سه شعبه میسازد  / برای بوسه گرفتن ز حلق اصغر تو