ای محسنم تو اولین فدایی حیدر شدی
شش ماهه که تو مونس تنهاییِ مادر شدی
ای غنچه ی نشکفته ام
پژمرده و پر پر شدی
تنها سپر برای من
مقابل لشگر شدی
من افتادم... تو افتادی
لگد خوردم...تو جون دادی
میون در و دیوار
چقدر تو دیدی آزار
به پشتِ در شدی پرپر...
بمیرم من برات مادر...
من و این همه دشمن
گرفتند تو رو از من
ملعون ثانی حرمتِ آل پیمبر رو شکست
با بغض و کینه از علی
شد حمله ور در رو شکست
دیدی من رو که پشت در
افتاده بودم از نفس
ناله زدم وای محسنم
فضه به فریادم برس
دیگه خسته از این دنیام
تو رو کشتند جلو چشمام
خونه م شد قتلگاهت
مگه چی بود گناهت
به پشتِ در شدی پرپر...
بمیرم من برات مادر...
من و این همه دشمن
گرفتند تو رو از من
رفتی چه زود از پیش من
مادر بشه فدای تو
کاشکی میموندی مادرت
ببینه خنده های تو
حتی نذاشتند تا یه بار
من بشنوم صدای تو
حالا باید گهوارتو
تابوت کنم برای تو
تو معصومی...تو مظلومی
از این دنیا...تو محرومی
نمیبینمت انگار
برو خدانگهدار
به پشتِ در شدی پرپر...
بمیرم من برات مادر...
من و این همه دشمن
گرفتند تو رو از من
آخرین ارسال های انجمن