آئین مستان

انسیه الحورا کجا و هیزم اَفروخته

مرزِ بهشت و جهنمِ این درِ نیم سوخته

وایِ من ، تو رفتی پشت در جایِ من

حالا میبینه چشمایِ من ، داره میسوزه دنیایِ من

چه خبره

محسنم تو خطره

پشتِ در قیامتِ ، فاطمه یه نفره

« وای وای وای یا زهرا .. »

این یه سواله بی جوابه ، چی شد که اون لحظه

من بودم اما تو پشت در صدا زدی فضه

وای من ، تو رفتی پشت در جایِ من

طنابِ دور دستایِ من کبودِ روی زهرای من

چه خبره

میخِ در شعله وره

پشتِ در قیامتِ ، فاطمه یه نفره

« وای وای وای یا زهرا .. »

تو میری از مدینه اما کربلا نزدیکه

دم غروب میبینیم همو دوباره وقتی که

عاشورا ، حرامی و حرم واویلا

رقیه گم میشه تو صحرا

تو خیمه ها میگن یا زهرا

چه خبره

کربلا چه خبره

خیمه ها میسوزه و ، زینبم یه نفره

من و تنها گذاشتی پرکشیدی

نفسِ آخر و بی سر کشیدی ...

بس گلوت و بر زمین کوبیدی

رو خاکا طرح یک حنجر کشیدی

بمیرم مجبورت کردن

از خیمه ها دورت کردن

گودیِ گلوت رو دیدن

با نیزه منحورت کردن ..