آئین مستان

علی تنها مونده میون بی خبرا

اومدن پشتِ درِ خونه خیرِسرا

داره حق گُم میشه ...تو دود آتیشِ... فتنه گرا

تازه روضه ی دَر شد اول درد سرا

پَر آتیش کوچه رسیده به بال و پرا

آی کسی نیست این دور ورا

دود... آتیش.... تنها... زهرا

غم ....غربت.... مولا ....تنها

یازهرا ... زهرا ...زهرا

فاطمه میگیرِ حق ِ همسرشو

فاطمه تنها نمیزاره رهبرشو

آتیشَم گریون ...وقتی میسوزونه ...چادرشو

هدیه به خدا میده غنچه ی پَرپَرشو

خدا میخره غربت محسن و مادرشو

شهیدای حیدرشو

خون.... گریون ....دریا..... زهرا

عشق.... مجنون.... لیلا ...زهرا

یازهرا... زهرا ...زهرا...

تازه روضه ی دَر شده اول دردسرا

پَر آتیش کوچه رسیده به بال و پَرا

کسی نیست این دور ورا

دود ...آتیش... تنها ...زهرا

غم ...غربت ....مولا... زهرا

دود بود و دود بود و دود بود

گُل میان آتش نمرود بود

باغبان بود و خزانِ باغ شد

میخ در کم کم زه آتش داغ شد

وا علی

داره میسوزه تو آتیش ناموس خدا

زیر تیغِ گَردن حیدر وا ابَتا

دل مادر می ره تا دم تصویر کرب و بلا

پیش خیمه و مَعجر و مَقتل و آتش و دود

مثل کوچه و چادر و مادر و روی کبود

مگه عباس اونجا نبود

حسین..

گاه ...سیلی ...دختر ...زهرا

رو ...نیزه ....راس... شهدا

راس حسین به نیزه ها

آتیش زدن به خیمه ها